همین که نامِ بلندت به هر زبان افتاد چه شور و وِلوِله ای در دل جهان افتاد

همین که نامِ بلندت به هر زبان افتاد/ چه شور و وِلوِله ای در دل جهان افتاد / برایِ ذکرِ مصیبت دلم گرفت/ آتش و سیلِ گریه و ماتم به عمقِ جان افتاد /به وقتِ غارت و حمله چه بر سرت آمد؟/ که شمر خسته شد و خولی از توان افتاد! / به روی نیزه و در جمع این حرامی ها/ رقیه(س) دید تو را و نفس زنان، افتاد /یزید بیشرف اما میانِ بزمِ شراب /به جانِ زخمِ سر و صورت و دهان افتاد /به رویِ طشت طلا و به پیشِ چشم همه/چقدر روی لبت ردِّ خیزران افتاد!!