آمدهای تا داغ نفسگیر آن ظهر را، با اشکهایت مویه کنی. چشمهایت، بغض فروخورده خاک را به فرات میسپارند. آمدهای تا داغ نفسگیر آن ظهر را، با اشکهایت مویه کنی. چشمهایت، بغض فروخورده خاک را به فرات میسپارند.