ای طبع بده ور ندهی بستانم آن مایه که گرد کرده ای من دانم ای آتش اندیشه چو من درمانم اندر تو زنم گر نبری فرمانم
ای طبع بده ور ندهی بستانم
آن مایه که گرد کرده ای من دانم
ای آتش اندیشه چو من درمانم
اندر تو زنم گر نبری فرمانم
آن مایه که گرد کرده ای من دانم
ای آتش اندیشه چو من درمانم
اندر تو زنم گر نبری فرمانم