چریک انقلاب-يادمان شهيد حجت الاسلام سيد علی اندرزگو

گفتگو با صفار هرندي، فرصت مغتنمي است تا در ميانه يك روز پر كار، وقتي را به بازگوئي خاطرات خويش از تلمذ سيد شهيد نزد پدرش، اختصاص دهد، ناگفته هايي كه در اين گفت و شنود مي خوانيد

تأثير تعيين كننده اعدام انقلابي حسنعلي منصور در تاريخ معاصر، از ديد هيچ پژوهنده و مورخ منصفي پنهان نيست و لذا حركت شاخه نامي هيئت مؤتلفه نيازمند واكاوي و پژوهش مبسوطي است

بي ترديد نخستين تشكيلات منسجم سياسي كه امكان ظهور و بروز استعدادهاي بي شمار شهيد اندرزگو را فراهم آورد، هيئت هاي موتلفه اسلامي بود و نقش بسيار موثر او در ترور منصور، توجه كساني را كه تا آن روز به توانائي

زندگي و سلوك شهيد حجت الاسلام سید علی اندرزگو از سه جنبه قابل بررسي و تامل است . اول آنكه او الگوئي ممتاز از يك چريك اسلامي است. پيش از آنكه او قدم در آوردگاه مبارزه بنهد،

شامگاه هيجدهم ماه مبارك سال 1316 ه.ش(1357ه.ق) بود كه در يكي از محلات جنوب شهر تهران، به دنيا آمد و به دليل تقارن او با شهادت اميرمؤمنان، نامش را علي نهادند.

در غالب روايت هائي كه همراهان چريك انقلاب از وي نقل مي كنند؛ پيوسته ذكري او آيت الله ابوالقاسم خزعلي و انس و مساعدت هاي وي با آن مجاهد شهيد در ميان است.

گفت و گو با آيت الله رسولي محلاتي از طريق حجت الاسلام و المسلمين ناطق نوري ميسر شد. در آغاز بنا داشتيم با خود ايشان نيز در اين زمينه مصاحبه اي را انجام دهيم،

حضور و اختفاي موفق شهيد اندرزگو در مدرسه علميه چيذر در حين ادامه پيگير مبارزات چريكي، مرهون لطف و حمايت سيد گرانمايه اي است كه اگر چه در آن دوران به دليل موقعيت ويژه اش تظاهر به انقلابي بودن نمي كرد

در مقطع حضور شهيد اندرزگو در قم، معدودي از فضلا و مدرسين حوزه، او را با هويت اصلي اش شناختند و علاوه بر ارتباطات علمي تا حدي با وي باب تعاملات مبارزاتي را نيز گشودند.

حجت الاسلام والمسلمین نحوي به رغم ضعف ناشي از بيماري و با صدائي شكسته و آرام، خاطرات خود را از شهيد اندرزگو بازگو كردند. خاطرات وي به دوراني بر مي گردد كه شهيد پس از ترور منصور به قم گريخته بود

مجاهد نستوه و مخلص، مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد علي اكبر ابوترابي را با شهيد اندرزگو سابقه اي بود به درازاي پانزده سال تعامل فكري و مبارزاتي، او در دوران اسارت و در عرصه سلوك عرفاني و مبارزاتي

بسياري از دوستان و نزديكان شهيد اندرزگو، تأثير سفرهاي متعدد او را به لبنان و سوريه و به ويژه سفر آخر و دسترسي به سلاح هاي گوناگون را در تقويت و ارتقاي شيوه هاي مبارزاتي وي بسيار موثر مي دانند.