قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است<br /> جدایی از سحر و محفل دعا سخت است<br /> برای دیده شب زنده دار خود گریم<br /> قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است<br />

فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد<br /> یادش به خیر ... سوز مناجات نیمه شب<br /> وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد<br /> یادش به خیر ... لحظه ی افطار ... تشنگی<br />

آمدیم از سفر دور و دراز رمضان<br /> پی نبردیم به زیبایی راز رمضان<br /> هر چه جان بود سپردیم به آواز خدا<br /> هر چه دل بود شکستیم به ساز رمضان<br />

دیدی رمضان رفته و پر باز نکردم<br /> تا خیمه گهِ سبز تو پرواز نکردم<br /> ماه تو گذشت عاشقی آغاز نکردم<br /> من پُست غلامیِ تو احراز نکردم<br />

خداحافظ مه رحمت، بدون تو چه دلسردم<br /> چه شبهایی که می گفتم غلط کردم غلط کردم<br /> خداحافظ ابوحمزه که حال خوب ما بودی<br /> خداحافظ سحرهایی که ذکر ربّنا بودی<br />

دوباره گریه می بارد، دو چشم خیس و شرمنده<br /> رسیده آخر ماه خدا و آمده بنده<br /> اگرچه دیر می آیم ولی تو زود می بخشی<br /> به چشمان پریشانم دوباره رود می بخشی<br />

ذکر اقراء در دلت معنا گرفت<br /> الوداع ای ماه قرآن و ثنا<br /> باز طی شد ماه خوب بندگی<br /> ماه ضربت خوردن شیر خدا<br />

الوداع ای ماه محبوب نبی<br /> ماه محبوب همه آل عبا<br /> الوداع ای ماه نور فوق نور<br /> ماه عفو بنده و ماه عطا<br />

با تو ذکر جوشنم الغوث بود<br /> الوداع ای ربنا اغفرلنا<br /> نیمه ی شب توبه بود و گریه بود<br /> الوداع ای ماه عبد پر خطا<br />

سحرهایت چه زیبا بود و بودیم<br /> به افطارت همه غرق صفایی<br /> جلا دادی قلوب بندگان را<br /> دل بیمار ما دادی شفایی<br />