ماهی که شب قدر در او بود نهان رفت
شد زیر و زبر چون صف مژگان، صف طاعت<br />
شیرازه جمعیت بیداردلان رفت<br />
بی قدری ما چون نشود فاش به عالم<br />
ماهی که شب قدر در او بود نهان رفت<br />
افسوس که ایام شریف رمضان رفت
افسوس که ایام شریف رمضان رفت<br />
سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت<br />
افسوس که سی پاره این ماه مبارک<br />
از دست به یک باره چو اوراق خزان رفت<br />
تمام شد رمضان، تازه ما شروع شدیم
تمام شد رمضان، تازه ما شروع شدیم<br />
به شب نشینى عشاق ماه کم آورد<br />
به بارگاه کریمت گناهکار آمد<br />
ولى ببخش اگر که گناه کم آورد<br />
لحظه های لطف و صفا جمع می شود
دیگر ببخش هرچه نبخشیده ای ز ما<br />
دیگر ببخش هرچه گدا جمع می شود<br />
مارا بخر؛ بیا و معطل نکن مرا<br />
لحظه های لطف و صفا جمع می شود<br />
من تازه انس تازه گرفتم به نام تو
نزد طبیب حال دلم خوب می شود<br />
وقتی طبیب هست شفا جمع می شود<br />
من تازه انس تازه گرفتم به نام تو<br />
ربّ کریم سفره چرا جمع می شود؟<br />
فرصت گذشت این رمضان هم تمام شد
فرصت گذشت این رمضان هم تمام شد<br />
زیباترین بهانه ما جمع می شود<br />
یک ماه شهر ما نفس راحتی کشید<br />
اما چه زود حال و هوا جمع می شود<br />
دارد بساط ماه خدا جمع می شود
دارد بساط ماه خدا جمع می شود<br />
از سفره نان و آب و غذا جمع می شود<br />
آن دامنی که دست کرم پهن کرده بود<br />
دارد ز دست های گدا جمع می شود
می روی ای مه پر قدر و بها
می روی ای مه پر قدر و بها<br />
ای صفا بخش دل و دیده ما<br />
اشک ما بدرقه راهت باد<br />
نرود خاطره هایت از یاد<br />
می خورم حسرتت ای ماه صیام
بشود گر ز من این عمر تمام<br />
می خورم حسرتت ای ماه صیام<br />
تا شوم بار دگر مهمانت<br />
ز کرم ریزه خور احسانت<br />
رفتی ای ماه خدا ماه جلی
رفتی ای ماه خدا ماه جلی<br />
ماه مهمانی حق ماه علی<br />
مه عشق و مه شور و مه نور<br />
مه دلدادگی و ماه سرور<br />