الوداع ای ماه افطار و سحر<br /> ماه یکسان گشتن شاه و گدا<br /> الوداع ای ماه مهر و معرفت<br /> قلب ما با تو شده همچون طلا<br />

برچیده شده سفره ی پر فیض الهی<br /> بیچاره همان بنده که بی بهره زخوان شد<br /> ترک دل ما کرد دل آرام خدایی<br /> ایام بهار دل هر بنده خزان شد

پنهان شدی ز دیده هامان رمضان<br /> آه! بی نگهی به برده هامان رمضان<br /> هرچند کنی ثواب اعمال زیاد<br /> صد حیف کم است کرده هامان رمضان<br />

رفتی ز نظر چه زود ای ماه خدا<br /> تنها شده ایم چه سود ای ماه خدا<br /> از ما تو مگر وفا ندیدی رمضان<br /> محروم شده ایم ز جود ای ماه خدا<br />

آه! همچون دلِ جا مانده ی ما در رمضان<br /> از تو تا روزِ ابد خاطره ها می ماند<br /> فیضِ این ماه همین بس که با ذکرِ علی<br /> در گلستانِ دلم عطرِ ولا می ماند<br />

گر چه تلخ است عبور از سحرِ ماهِ صیام<br /> دلِ ما در به در ماهِ خدا می ماند<br /> بار الها! تو ببخشا بدی ام از کرَمت<br /> گر بشویی گنه ام نیک به جا می ماند<br />

رمضان می رود و اشک و دعا می ماند<br /> ذکرِ خیرِ تو در اندیشه ی ما می ماند<br /> دلِ ما روشن از آن پنجره ی نورانیست<br /> که سحر تا به سحر رو به تو وا می ماند<br />

تمام شد رمضان تازه ما شروع شدیم<br /> به شب نشینى عشاق ماه کم آورد<br /> به بارگاه کریمت گناهکار آمد<br /> ولى ببخش اگر که گناه کم آورد<br />

همیشه وقت خداحافظی دلم تنگ است<br /> و پای بندگی ما هنوز هم  لنگ است<br /> دعای از سر عادت و گریه از سر ترس<br /> اثر نداشت به قلبی که سخت، چون سنگ است<br />

فیض بردیم ز احسان و عطا این شبها<br /> پُر شود با کرمت دست گدا این شبها<br /> تو بیا واسطه شو توبه ی ما رَد نشود<br /> مستجاب است به نام تو دعا این شبها<br />