دانش آموز مختار بود که درس بخواند یا نخواند. معلم و شاگرد به یک اندازه حق داشتند و نتایج اجتماعی و عاطفی جای نتایج آموزشی را گرفته بود.

عمده ترین اصل تربیتی در بحث تربیت دینی را در مرحله اول باید در خود مفهوم تربیت دینی جست وجو کرد. گفته شد که تربیت دینی به معنای شکوفا شدن، ظاهر شدن و بالفعل شدن توانایی‌هاست.

نهاد دین اساس محافظه کار است، مگر برای پایداری در مقابل حمله های فلسفه های جانشین و دگرگونی های اجتماعی، یکی از توانمندیهای اعتقادات دینی آن است

هر انسانی در این دنیا، نسبت به اطرافیان مسئول است؛ چرا که یا خانواده دارد که در قبال اعضای خانواده مسئول باشد، و یا خانواده ای ندارد، که در این صورت نسبت به جامعه وظایفی بر عهده دارد و نسبت به آن باید...

ارتباط میان کلیسا و حکومت؛ بعضی کشورها یک دین دولتی رسمی یا غیررسمی دارند که مسئولیت آن، نظارت بر تربیت دینی است که در وزارت یا سازمان مرکزی تعلیم و تربیت یا در زیر مجموعه ای از وزارت آموزش عمومی ارائه...

مربیان دینی یا حامیان ایشان به عمد از پیروان خود سوء استفاده می کنند. به این معنا که رهبران به جای آنکه بهزیستی فراگیران را ایجاد نمایند، رفاه خود را تأمین می کنند و این وضعیتی است که رهبران مایل نیستند...

استمرار قدرت ادیان و تغییر درصد پیروان آنها در گروههای مختلف تا حدی ناشی از تفاوت در میزان موفقیت تربیت دینی است.

بسیار بیشتر از مدارس روزانه ای که فقط موضوعات دینی را آموزش می دهند، مدارسی وجود دارد که برنامه های آموزشی و درسی آنها تلفیقی از موضوعات دینی و غیردینی است.

برخی از شیوه های ارتباط خانوادگی بستر و زمینه ساز بلوغ زود هنگام در نوجوانان می شود، محافل مختلط خانوادگی که بستر خوشگذرانی های هفتگی و بگو و بخندهای مبتذلی ست که حریم محرم و نامحرم در آن رعایت نمی شود،...

در آموزش دینی شیوه ها و فنونی برای تربیت مطرح است که اهم آنها عبارت اند از بحث کردن در مورد جهان و طبیعت و آفاق و انفس، دادن تذکر در موارد ضروری، توجه دادن به خود و ابعاد وجود ی خود ، واداشتن به تفکر و...