از میانه‌ی سده‌ی سوم ق، زبان فارسی رو به شکوفایی و پویایی نهاد و نوعی رسمیت یافت. اما این زبان، در مسیر تکامل خود بر سنگلاخی ناهنجار که در هر گوشه‌ی آن لغزشگاهی نهان بود گذر می‌کرد و پیوسته با موانع سیاسی...

قرآن کریم برای تربیت صحیح بشر پیامبر گرانقدر اسلام را اسوه و مورد اقتدای مردم قرار داد و خطوط کمالی این مقتدا را تبیین و راه رسیدن به کمال را در پرتو پیروی از او بیان کرد. پویندگان این راه را هم معرفی...

قرآن کریم برای تربیت و هدایت بشر، رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و اسوه و قدوه و مورد اعتماد قرار داد، آنچه را که وحی آسمانی فرمود در رسول الله صلی الله علیه و آله محقق شد، آنچه را که حضرتش انجام...

ضرورت معاد گذشته از جنبه‌ی حکمت نظری که برهان بر آن اقامه می‌شود، و عقل نظری را شکوفا می‌کند از جهت حکمت عملی هم نتایج فراوانی دارد که عقل عملی را نیز می‌پروراند زیرا قرآن کریم یاد قیامت را مهم‌ترین عامل...

قرآن کریم برای تحقق هدف رسالت، که تهذیب جان بشر است آشنایی به جریان قیامت و مسئله‌ی معاد را ضروری و لازم می‌داند، و فراموشی قیامت را مهم‌ترین عامل تباهی و تبهکاری و یاد معاد را بهترین عامل رسیدن به کمال...

چون مهم‌ترین برنامه‌ی پیام‌آوران الهی تهذیب جان و پرورش روح است و عامل مؤثر تهذیب جان، یاد معاد می‌باشد، زیرا فراموش قیامت و غفلت از معاد بزرگ‌ترین مانع تهذیب جان و تکامل روح است، لذا قرآن کریم اهمیت فراوانی...

قرآن کریم که ترتیب روح و تهذیب جان را جزء مهم‌ترین برنامه‌های سعادت‌بخش خود می‌داند، عامل تعیین کننده‌ی این برنامه را هم مطرح می‌کند و می‌گوید: آنچه در تحقق این برنامه، نقش سازنده دارد و آن عاملی که در...

قیامت همانطور که قبلاً بیان شد از نظر قرآن کریم روز ظهور حق است. « ذلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ» جایی که حق ظهور می‌کند نه درباره‌ی خود او اختلاف صحیح است و نه درباره‌ی امور دیگری که در آن روز واقع می‌شوند...

قرآن کریم همانطور که به مسئله‌ی توحید و شناخت مبدأ هستی اهمیت فراوانی می‌دهد و بحث‌های مستدل و وزینی را مطرح می‌کند، در پیرامون معاد و پایان جهان هستی هم آیات فراوانی دارد و در این مسئله‌ی سنگین از بعدهای...

هیچ نعمتی بالاتر از یقین نیست و اینکه هیچ چیزی هم کمتر از یقین نیست، یقین جزم مطابق با واقع خلل‌ناپذیر است. در توحید اگر کسی به مقام یقین رسید از چنان نعمتی برخوردار است که هیچ اندوه و بیمی به سراغ او...