برای راهیابی به مفاهیم بنیادین علم فیزیک هیچ گونه روش استقرایی وجود ندارد. عدم درک این واقعیت اساسی ترین خطای فلسفی بسیاری از محققان قرن نوزدهم بود. احتمالاً به همین دلیل بوده است

اغلب گفته اند، و مسلماً نه بدون دلیل، که شخص دانشمند فیلسوفی کم مایه است. پس، آیا برای فیزیکدان بهتر نیست که فلسفه پردازی را به فیلسوف واگذارد؟ چنین کاری در آن زمان درست بود که

در فیزیک چند نوع نظریه وجود دارد. بیشتر آنها جنبه سازنده و زیربنایی دارند. این نظریه ها می کوشند تا با استفاده از بعضی قضایای نسبتاً ساده، تصویری از پدیده های پیچیده ارائه دهند.

ریاضیات منحصراً با روابط متقابل مفاهیم سرو کار دارد، بی آنکه رابطه آنها را با تجربه در نظر گیرد. علم فیزیک هم با مفاهیم ریاضی سروکار دارد؛ با این حال، مفاهیم ریاضی تنها

چشم وسیله‌ای عجیب است. این کاملاً به جاست که بینایی که مربوط به چشم می‌شود را ارزشمندترین حس از میان حواس شش‌گانه‌ی بشر بدانیم. دیدن و درک پیرامون از پس پنجره‌ی چشم والاترین

صد و پنجاه سال اخیری که تاریخ تمدن بشری به خود دیده است از خیلی جهات از تمام بقیه‌ی طول تاریخ بشری متمایز است. در این دوره بیش از تمام تاریخ هزاران سال تمدن بشریت، اختراع و

از انرژی به صورت‌های گوناگونی یاد می‌شود. مثلاً گفته می‌شود فلان شیرینی انرژی دارد، یا فلان فرد پر انرژی است، یا این که ما باید قادر به استفاده‌ی صلح آمیز از انرژی هسته‌ای باشیم.

اولین وسیله‌ای که تاکنون به طور انحصاری برای کمک به ستاره شناسان در مطالعه‌ی اثرهای انرژی تاریک ساخته شده است اکنون آماده‌ی ثبت در تاریخ کیهان می‌باشد. این وسیله برای چیزی که ما

جهان هستیِ ما متشکل از مادّه به صورت‌های مختلف است. اصل بقای ماده اِشعار می‌دارد که مقدار ماده‌ی جهان کم و زیاد نمی‌شود هرچند مواد به یک‌دیگر تغییر شکل می‌دهند.

طبیعت از اشیاء متنوع زنده و غیر زنده تشکیل شده است، و همه‌ی این‌ها روی هم رفته جرم زمین را تشکیل می‌دهند. بنابر این برای تعریف جرم در فیزیک باید بگوییم