از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی اهمیت علوم انسانی و نقشی که می تواند در آینده انقلاب داشته باشد کاملاً روشن بوده است. این موضوع به صورت های مختلف در طول این سی و چند سال مطرح شده، و از همان ابتدا حضرت امام

فتح بغداد به دست سلجوقیان(1) سر فصلی بود در پیکار با تشیع آن جا. عقاید شیعه که به دست دودمان بویه آبیاری شده بودند دیری در بغداد نپایید. روشی که سلجوقیان در جای گزینی شیوه ی تفکر سنی، به جای مسلک خاص شیعه،...

جایگاه و انتظارات از آموزش عالی و به ویژه از دانشگاه در دهه های اخیر نسبت به قبل تغییر کرده و در حال تغییر بیشتر است. از یک طرف، انتظار از دانشگاه ها به عنوان نهادی برای پرورش فکر و اعتلای سطح علمی جامعه...

محیط دانشگاه، محیط روشنفکری است؛ محیط دریچه های باز به سوی اندیشه های جهانی است؛ محیط تبادل فرهنگ و تبادل علم است؛ محیط دربسته یی نیست؛ محیط در بازی است.

امروزه یکی از شاخصه های کشورهای درحال توسعه را مسئله «فرهنگ» و به ویژه نقش نظام آموزش عالی در آن می دانند. فرهنگ و میزان سطح ارتقای آن، معیاری برای توسعه یافتگی

فضای دانشگاه های ما متأسفانه به گونه ای است که تحجر در قالب تجدد رخ نمایانده است. تحجر جدید همان تجدد است که راه اجتهاد را سد کرده است. کار را بدانجا رسانده است که

کارکرد اصلی دانشگاه ها، آموزش، پژوهش، تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر و توسعه فرهنگی جامعه است. ولی رو یکرد اصلی آنها در ایران، آموزش بوده و توفیق چندانی در تولید

در آغاز انقلاب وقتی سخن از دانشگاه اسلامی و یا اسلامی شدن دانشگاه ها پیش آمد، ظاهراً اولین پیشنهاد تفکیک کلاس های درسی بانوان از آقایان بود. کار به قدری با بی سلیقگی آغاز شد که

پس از فرمایش امام خمینی (ره) مبنی بر اسلامی شدن دانشگاه ها، عده ای تصور کردند اسلامی شدن دانشگاه به این است که دعای کمیل و ندبه خوانده شود یا اعتکاف برگزار شود یا... این کارها

از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون نسبت به عنصر فرهنگ در انقلاب بسیار تأکید شده؛ زیرا اساس اسلام بر فرهنگ آن مبتنی است. پیروزی انقلاب نیز درواقع پیروزی فرهنگ اسلام است.