جمعه هایم سپری شد ز فراق رویت العجَل، عاشق خسته نرسیده کویت جمعه ها، ندبه بخوانم ز برایت هر دم قسمتم کی شود آقا، که ببینم رویت

سیّدی، بانگ فرج را ساز کن من نیاز محضم و تو، ناز کن باز هم جمعه، گدا و ندبه ها سیّدی، در میزنم در باز کن

آتش نمرودیان سر تا سر عالم گرفته        آن که سازد این جهان را چون گلستان کی خواهد آمد انتظار مصلحی دارد جهان مصلح کل رهنمای انس و جان کی خواهد آمد

قلب اگر از کار ماند روح اندر تن نماند                آن که هم روح است هم قلب جهان کی خواهد آمد موج طوفان بلای ظلم شد  نزدیک یا رب                ناخدای کشتی اسلامیان کی خواهد آمد

هر شیعه دعا کند بیایی مهدی صد شور به پا کند بیایی مهدی دیگر به دل سوخته ام صبری نیست این جمعه خدا کند بیایی مهدی

یک جمعه موانع از سر راه رود یک جمعه دگر از لبمان آه رود گلبانگ فرج وقت ظهور مهدی از کعبه بلند است و سحرگاه رود

بیا که ظلم و عداوت ز حد شده بیرون  بیا که کار عدویت جفا و آزار است بیا که جوشن خود را به تن کنی ای دوست که بهر دفع تظلم زمان پیکار است

شود روزی خداوند تبارک نشان ما دهد آن خلق و خویت شود لب تشنگان جام وحدت بنوشند جرعه ای ز آن آب جویت

ای که هستی عاری از هر گونه عیب از چه رو کردی مکان در چاه غیب یوسفا جای تو قعر چاه نیست چون کسی آنجا تو را همراه نیست

بیا که شیعه جدت به غم گرفتار است بیا که دل ز فراقت همیشه بیمار است بیا که دشت و دمن را کنی تو گل افشان که بی جمال تو ای گل جهان همه خار است