دارم از داغ غمت اشک دمادم بیشتر چشم هایم می زند بارانِ نم نم بیشتر تو جوادی و کرامت با تو معنا می شود پس دخیل حاجت باب المرادم بیشتر شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

این همه زجر بر این جسم جوانش ندهید وسط حجره جواد است به سر افتاده دست و پا می‌زند و هادی خود را خواند جوهر صوت رسایش ز اثر افتاده شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

تو مجتبای خانه ی موسی بن جعفری با همسری که از همه نامهربان تر است زهری کشنده بود و لبت را سیاه کرد زهری که چوب نیست ولی خیزران تر است شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

ارث قبیله است که هرکس جوان تر است مویش سفید گشته و قدش کمان تر است این بیست و پنج سال که سنی نمی شود اما بهار عمر شما پر خزان تر است شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

اسمی گره گشا تر از اسم جواد نیست پایان هرچه خواستم از او "نداد" نیست بین تمام صحن و سراها طلوع صبح جایی به باصفایی باب المراد نیست شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

وقتش رسیده است که عرض ادب کنیم وقتش رسیده حال بکایی طلب کنیم وقت عزا و گریه و اندوه و ماتم است امشب عزای اشرف اولاد آدم است شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

مصیبت دو جوان اهل بیت را سوزاند یکی غم تو و دیگر علیِ اکبرتان عطش نصیب تو شد جای شکر آن باقیست که خنجری نشد آقا نصیب حنجرتان شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

تو جنس غربتت از جنس غربت حسن است میان خانه و غربت؟ امان ز همسرتان عجیب بود که یک زهر دو هدف را سوخت نخست جسم تو و بعد قلب مادرتان شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

میان هلهله سینه مجال آه نداشت برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت درست مثل فدک پاره پاره شد جگرش شبیه مادر خود حال رو به راه نداشت شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

بغداد شد مدینه و مردی که باز هم در خانه اش ز کینۀ همخانه داد جان جعده است ام فضل و تو هم مجتبی ولی آن پست تر از این و تو مظلوم تر از آن شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد