روضه های تو دارد رنگ و بوی غریبی می‌رسد بر مشامم عطر و بوی عجیبی کنج حجره گرفتی زانویت را در آغوش آتش زهر نگردید در درون تو خاموش شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

صدایم در نمی آید ز سوز زهر و بی آبی نباشد جوهری دیگر به مادر گفتنم بابا ز ظلم همسرِ بی مهربانم، لحظه ای بنگر میان حجره ی دربسته، دست و پا زنم بابا شهادت امام جواد علیه السلام...

غربت هیچ کسی مثل تو مولا نشود مرهم زخم دلت؛ زخم زبانها نشود جگرت سوخته از زهر و دلم می سوزد جگر سوخته با خنده مداوا نشود شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

ای لاله ی پاکِ ولایت زیباترین شعرِ شهادت جان داده ای در کنجِ غربت از کینه و بغضِ عداوت! شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

لبش ز سوز عطش گرچه بود خشکیده ولی نخورد دگر چوب بر لب و دهنش هزار شکر که خواهر نداشت تا بیند میان حجره در بسته دست و پا زدنش شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

باشد غریب و مانده او دور ازدیار خویش ابن الرضا را داده زهری بی وفا همسر قلبش زدست حاکم جائر پر از خون بود گردید با زهر جفا زخمی و خونین تر شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

اندر میان کوچه ها از کیست این پیکر افتاده بی غسل وکفن همچون شه بی سر دلها بسوزد از برایش بس جوان باشد هست این جوان بر شیعیان یادآور اکبر شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

امشب دلِ تنگِ آسمان می گرید پیوسته چو شمعِ نگران می گرید بوی جگرِ سوخته ات می آید از داغِ جوانی ات جهان می گرید شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

غربت خانه ی تو غم به دلم افزون کرد خاک عالم حسن ثانی حیدر شده ای پدرت نیست به بالین تو اما ای وای تو جوان مرده مثال علی اکبر شده ای شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

صورتت گشته کبود و نفست می گیرد پسر هشتم زهرا تو چو مادر شده ای دم آخر شده و چشم به در می دوزی بی گمان منقلب از ضربه ی آن در شده ای شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد