چو مرغی در قفس، شوقِ چمن داشت درون سینه اش بیت الحَزَن داشت زمانی که ز لب هایش جگر ریخت هزاران غربت از جنسِ حسن داشت شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

خانه ات عطر غریبی عمویت را داشت که دلی سوخته از کینه ی همسر داری دور حجره همه بر اشک تو می خندیدند غربت لحظه ی جان دادن اکبر داری شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

ای آن که به خاکِ حجره ات تن داری گل های جگر به روی دامن داری از هلهله و دف زدنش فهمیدند در خانه ی خود هزار دشمن داری شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

دوایی، مرهمِ تاب و تبی نیست به سینه غیرِ ناله مطلبی نیست شده بغداد امشب چون مدینه حسن هست و کنارش زینبی نیست شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

نشسته خاک حجره بر عذارش نباشد یار و دلداری کنارش تک و تنهاست فرزندت رضا جان بیا امشب به سر کن انتظارش شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

چون کنیزان دف زنان بر حجره اش رو می کنند خون به قلب زاده ی اربابِ آهو می کنند کربلا تکرار شد داغ علی اکبر ببین لشگری پشت درِ حجره هیاهو می کنند شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

اگر چه بام خانه بسترت بود کبوتر سایبانِ پیکرت بود سه روز ِکربلا بر خاکِ سوزان تنِ جدّ غریب و اطهرت بود شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

چشم خونبارِ رضا، چشم به راهِ پسر است آخرِ صبر و قرارست، غریب بن غریب! پدرت بود غریب و تو غریبِ پدری غربتت ارثِ تبارست، غریب بن غریب! شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

جگرت سوخته از زهرِ جفا معلوم است که چنین حالِ تو زارست، غریب بن غریب! زهرِ دشمن که بهانه ست همه می دانند قاتلت کینه ی یارست، غریب بن غریب! شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

در غمت گفته هزارست، غریب بن غریب! دیده از اشک تو تارست، غریب بن غریب! در شبِ سرد فراقت همه عالم گریند چون که پایانِ بهارست، غریب بن غریب! شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد