جان می دهد غریب ترین غریب ها دف می زنند دور سرش نانجیب ها افتاده بود و طاقت برخواستن نداشت جز خاک و خون نشانه ی دیگر به تن نداشت شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

تا جواد الائمه می نالد مرتضی گریه می کند زارست بین حجره به خود که می پیچد ذکرِ مادر جمیع الاذکارست شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

از غمش نُه فَلک عزادار ست جن و انس و ملَک گرفتار ست در عزای جوانِ آل الله دیده ی مصطفی گوهربار ست شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

دست و پا میزنی از درد چه بی‌تاب شدی بین حجره ز شرر سوخته تا آب شدی هلهله میکند آن شمر صفت از شادی دید از زهر جفا تا که تو سیراب شدی شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

کاش می شد تا جواد ابن الرضا تاب آورد بهرِ درمانش کسی داروی نایاب آورد  تشنگی دردی ست درمانی ندارد غیر از این مادرش از حوض کوثر جرعه ای آب آورد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

اَباالهادی! تو هم ای کاش چون اکبر به بالینت  پدر می زد گلِ بوسه بر آن زخمِ فراوانت غریب و بی کس و تنها میانِ حجره می نالی نپرسیده کسی آخر از احوالِ پریشانت شهادت امام جواد علیه...

از آن وقتی که زهرِ کین به جانت کارگر گشته به سمتِ مشهدِ بابا تو بستی پلکِ چشمانت دریغا! در کنارِ تو نبوده یار و غمخواری به گوشت می رسد هر دم فقط شادیِ عدوانت شهادت امام جواد...

زنی که باید آرامِ دلِ غمدیده ات باشد ولی با زهرِ کین انداخت آتش در گلستانت پدر در جنتِ طوس و پسر در غربتِ بغداد نداری محرمی دستی کشد بر زخمِ پنهانت شهادت امام جواد علیه السلام...

به آتش می کشد دل را دمادم آهِ جانسوزت به گوشِ جان چو می آید صدای صوتِ قرآنت دلم امشب ز داغت بی نهایت روضه میخواهد تو غرقِ زهرِ جانکاه و من امّا دردِ هجرانت شهادت امام جواد علیه...