از سوز سینه ام جگر سنگ خاره سوخت هم سنگ خاره سوخت و هم راه چاره سوخت از بس ستاره ریختم از آسمان چشم بر اشک غربتم دل ماه و ستاره سوخت شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

پیش حسن دلیل زمین خوردنت چه بود؟  اصلاً چه شد که رنگ رخ مجتبی پرید  حالا شب است و درد سراغ تو را گرفت  درد سری ز درد سرت مجتبی گرفت شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

باران تازیانه امان تو را برید بازوی حیدریِ تو را بین خون کشید هرکس رسید ضربه ای بر پهلوی تو زد پس بی دلیل نیست اگر قامتت خمید شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

تار و پود وجود مجروحت بینِ کوچه ز هم  گسسته شده پهلویت  مثل  رنگ رخسارت یا کبود است یا شکسته شده شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

چه گذشته میان کوچه به تو که حسن زار و دلشکسته شده رنگ  نیلی گرفته‌ای زهرا تار، آن چهره‌ی خجسته  شده شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

یاس سفید بود و رخ او سیاه شد نیلی ترین کبوتر  پیغمبری شده پیش نگاه زخمیِ زهرای مرضیه حالا زمان اشک همان دختری شده ... ...که هر که دید صبرو صبوریِّ او بگفت آیینه‌ی تمام ...

زخمی که مدتی‌است، نشسته به پهلویش حالا برای  فاطمه  درد سری شده با پهلوی شکسته علی را رها نکرد اصلا میان کوچه گل پرپری شده شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

بانوی چاره ساز علی بستری شده یعنی که ارغوانی و نیلوفری شده دارد برای شیر خدا ذوب می‌شود معلوم می‌شود که چه قَدَر حیدری شده شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

وقتی‌که دید فاطمه‌اش درد می‌کشد سوی حسن روان شد و او را خطاب کرد حرفی بزن حسن که  دلم  پاره پاره  شد اینجا حسن  چگونه علی را کباب کرد دشمن میان کوچه سرِ راهِ ما گرفت اول...

رو از علی گرفت و، خودش را حجاب کرد شهر مدینه بر سر حیدر خراب کرد حرفی نزد به حیدر و در خواب ناز رفت از اینکه  فاشِ راز کند، اجتناب کرد شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد