مسیر جاری :
عمرتون صد شب یلدا
دلتون قدر یه دنیا
توی این شبهای سرما
یادتون همیشه...
مي دوني 721 يعني چه؟ يعني بين 7 آسمان و 2 دنيا،1 را دوست دارم ، اونم تويي.
اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک...
رهرو آن نيست كه گه تند و گهي خسته رود... رهرو آنست كه آهسته و پيوسته رود.(سعدي)
يا مكن با پيل بانان دوستي / يا بنا كن خانه ای در خورد پيل ![ سعدي ]
دایم گل این بستان شاداب نمی ماند
همت بلند دار که مردان روزگار / از همت بلند بجائي رسيده اند« سعدي»
خدایا من در کلبه فقیرانه خود چیزی را دارم که تو در عرش کبریای خود نداری،...
از سه چيز بايد حذر كرد، ديوار شكسته، سگ درنده، زن سليطه ! «ضرب المثل ايراني»
دلت شاد و لبت خندان بماند
برایت عمرجاویدان بماند
خدارا میدهم سوگند برعشق
هرآن...
پای ما لنگ است و منزل بس دراز
پای ما لنگ است و منزل بس دراز
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
شرمم از خرقه آلوده خود می آید
شرمم از خرقه آلوده خود می آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته ام
بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم
زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست
زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست
بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم
عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست
عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست
دیرگاه است کز این جام هلالی مستم
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم
اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد
اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد
به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست
چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست
که خدمتی به سزا برنیامد از دستم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم