باز از دل ندای غم آمد باز بر شماره دم آمد باز یاسی ز شاخه اش بشکست باز روحی ز جسم پاکش جَست شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

در میان قنوت چشمانم عکس یک قبر خاکی افتاده سنگ غربت شکسته بغضم را دیده ام صبر خود ز کف داده شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

کشته شد از تیغ دشمن                            شد فدا از زهر کینه حضرت مسلم به کوفه                  حضرت باقر مدینه شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

باید گریست با همه ناله‌ دارها بر کربلا و غافله یادگارها تنهاترین امام که مانده بی کربلا رنجی کشیده از همه روزگارها شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

اشک صادق در غمت جارى شده گوییا زهر عدو کارى شده استخوانهاى تو را فرسوده‌‌‏اند از چه پاهایت ورم بنموده‌‏‌اند شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

اى که احمد مبتلاى روى توست خرّمى باغ زهرا بوى توست اى تمام اهل عالم سائلت لعن و نفرین خدا بر قاتلت شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

عیبی ندارد روضه می گیرم برایت جانی که دارم جان من آقا فدایت آتش زده زهر جفا بر دست و پایت ای کاش پای غصه هایت جان سپارم شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

شکر خدا امشب پریشان تو هستم مانند زهرا دیده گریان تو هستم بیچاره ی آن قبر ویران تو هستم تقدیر بوده اینکه حیران تو هستم شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

اشک پدر را دم ‌به‌ دم روی ناقه دیدی پای سر بریده آه از جگر کشیدی در حرم غریب تو اشک ما گلاب است زائر تربتت فقط نور آفتاب است شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

سوز درون خویش را با کسی نگفتی با عمۀ سه‌ ساله‌ات در خرابه خفتی هر دم رسید از دشمنان ظلم بی‌‌امانت تا زهر بیداد هشام شعله زد به جانت شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد