ای نور چشم مصطفی یا امام باقر مسموم از زهر جفا یا امام باقر از کودکی بر دوش خود کوه غم کشیدی در آفتاب کربلا تشنگی چشیدی شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

از سوز تشنگی جگرم ناله می کند نذر حسین، روضه ی ده ساله می کند یاد لبان خشک و عطش خورده ی حسین بین دو نهر آب مرا واله می کند شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

با رفتنت دیگر تو آسوده ز دردى داغ یتیمى را به صادق هدیه کردى تاریکى صحن تو بر غربت گواه است شمعى ندارد قبر تو بى بارگاه است شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

سوز دلت از سینه ات بار سفر ساخت در سینه ما رفت و ما را دیده ‏تر ساخت پنجم امام و هفتمین معصوم هستى جانم فدایت پس چرا مسموم هستى شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

ز دردهای نهانی که بود در دل او کسی نداشت خبر غیر خالق قیّوم حیات او همه با درد و رنج و غصه گذشت که بود ظلم به اولاد مصطفی مرسوم شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

به غربت علی و خاندان او سوگند امام ما ز جهان رفت با دلی مغموم هماره قصه مظلومی‌‌اش به خاک بقیع بود ز غربت قبرش برای ما معلوم شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

ای دلت داغدار عاشورا دیده ات اشکبار عاشورا آخرت داغ کربلا می کشت آخرین یادگار عاشورا دیده ای آنچه هیچ دیده ندید روضه هایی که هیچ کس نشنید شهادت امام باقر علیه...

گهی به زخم زبان قلب حضرتش خستند گهی به خانه‌اش از کینه خصم برد هجوم بسان مادر و آباء رنج دیده‌‌ی خویش همیشه بود ز حقّ و حقوق خود محروم شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا قدرش فزون‌تر از طلا، ای یادگار کربلا شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت...

تنهاترین غریب دیار مدینه بود او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود صد باب علم از کلماتش گشوده شد در بین عالمان به خدا بی قرینه بود شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد