گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود    <br /> پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود<br /> یا رب اندر کنف سایه آن سرو بلند    <br /> گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود

بلبل اندر شاخسار گل هویدا می شود   <br /> زاغ با صد شرمساری از گلستان می رود<br /> محفل از نور رخ او نور افشان می شود   <br /> هر چه غیر از ذکر یار از یاد رندان می رود<br /> وعده ی دیدار نزدیک است...

غم مخور ایام هجران رو به پایان می رود   <br /> این خماری از سرما می گساران می رود<br /> پرده را از روی ماه خویش بالا می زند     <br /> غمزه را سر می دهد غم از دل و جان می رود

به جان مشتاق دیدار تو هستم               <br /> که از روز ازل دل بر تو بستم<br /> نه از شامم نه امروز و نه دیروز            <br /> که از مشتاق صحرای الستم

بهر دیدار گل روی تو ای گلشن حسن    <br /> شده ام خوار تو چون خار گلستان که مپرس<br /> خرمن عمر مرا هجر رخت آتش زد          <br /> سوختم شمع صفت از غمت آن سان که مپرس

دارم از هجر رخت حال پریشا که مپرس    <br /> خون دل می چکد از دیده ی گریان که مپرس<br /> همچو پروانه پر سوخته ی سرگردان        <br /> گشتم آواره ز هر منزل و سامان که مپرس

تا که نوشیدم یکی جرعه ز مینای غمت         <br /> در میان جمع عشاقت زمستانم هنوز<br /> دستگیر و مهربان و دلنوازی مهدیا              <br /> بر در احسان تو از بینوایانم هنوز

میزبان عالم هستی عزیز فاطمه                <br /> هر کجا باشم سرخوان تو مهمانم هنوز<br /> تو کریمی و ز اولاد کریمانی و من               <br /> بر سر کوی تو از خیل گدایانم هنوز

از غم هجران روی تو پریشانم هنوز          <br /> شمع سان می سوزم و سر در گریبانم هنوز<br /> همچو مجنون در پی وصل جمالت مهدیا           <br /> روز و شب آواره ی کوه و بیابانم هنوز

محرم اسرار من راضی مشو نزد کسان   <br /> باز گردد عقده ام شرح گرفتاری دهم<br /> ای امید ناامیدان مهدی زهرا بیا          <br /> تا به عشاق جهان درس وفاداری دهم