به روی سجاده ی عشق گرم دعا نشسته ایم<br /> تا که تو از کعبه بیایی رو به خدا نشسته ایم<br /> بیا عزیز فاطمه من خاک زیر پات بشم<br /> اگه تو از سفر بیایی قربونیه نگات بشم

عشقت زسرای دل من پا نمی شود<br /> مجنون دلش به جز سوی لیلا نمی شود<br /> بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند<br /> هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

هجران کشیده ایم و نشان از نگار نیست<br /> کو عاشقی که بر غم هجران دچار نیست<br /> ماندن در انتظار امید طلوع صبح<br /> بی فایده است گر دل شب زنده دار نیست

عیادتم که نیایی، کمی دعایم کن<br /> که این فقیر گنهکار سخت بیمار است<br /> اگر ز دیده جدایی، ز قلب ما هرگز<br /> مهم حضور گدایان به محضر یار است

به انتظار طلوعت در این شب ظلمت<br /> خوشا دلی که به یادت همیشه بیدار است<br /> اگر رها ز تو گشتم رها مکن ما را<br /> که هر که از تو جدا شد به دام اغیار است

دگر به دوری آقا نموده ایم عادت<br /> وگرنه بر دل مجنون قرار بی معناست<br /> خزان عمر رسید و بهار ما نرسید<br /> تمام عمر بدون بهار بی معناست

بدون ترک گنه انتظار بی معناست<br /> امید دیدن روی نگار بی معناست<br /> تمام زنده دلی ها ز اشک نیمه شب است<br /> بدون فیض سحر درک یار بی معناست

باز شد فصل بهار و آن گل رعنا نیامد                <br /> باز صبح جمعه آمد یوسف زهرا نیامد<br /> این ندای هر گرفتاری است در هر بامدادی          <br /> ای خدا امروز هم صبح آمد و مولا نیامد

بیا یابن الحسن دورت بگردم                      <br /> بیا تا دست خالی برنگردم<br /> به جان مادرت زهرا نظر کن                               <br /> تو درد جمله ما را دوا کن<br /> تو ما را زائر کرببلا...

بیا مهدی گل باغ و بهارم                                <br /> بیا مهدی توئی تنها قرارم<br /> بیا مهدی تو هستی هستی من                       <br /> تویی مولا همه دار و ندارم<br />