دردا که ماه رحمت حق باز هم گذشت<br /> با آن که لحظه لحظه او مغتنم گذشت<br /> در‌های مغفرت به روی ما گشوده بود<br /> مهمانی خدا به وسعت جود و کرم گذشت<br />

همه رفتند، گدا باز گدا مانده هنوز<br /> شب عید است و خدا عیدی ما مانده هنوز<br /> دهه آخر ماه اول راه سحر است<br /> بعد از این زود نخوابیم، دعا مانده هنوز<br />

مرا کردی همنشین خدا، ای مَه شهدا، ای مَه رحمت<br /> نشان دادی در میان دعا، جلوۀ سعدا با همه عزت<br /> مرا بردی گه به کرب وبلا، گه مدینه و یا  کوچه ی نیلی<br /> گهی خواندی روضه ی پهلو از غم  بازو یا...

سحرخیزان کو مه رمضان سایه ی سرمان همنشین ما<br /> چه شد ای هم سفره ی سحرم سوز آه و دل آتشین ما<br /> ندانستم قدر قدر تو را ای عطای خدا ای مه خوبان<br /> مبر با خود سوز و آه و دعا، شور و حال مرا در شب...

خداحافظ ای بهار دلم، ای دعای سحر، ای ابو حمزه<br /> خداحافظ ای رفیق دلم، می روی ز برم، با چنین غمزه<br /> خداحافظ افتتاح سحر، ای مجیر سحر، گریۀ شب ها<br /> خداحافظ جوشن تقوی، مونس دل ها هدیۀ زهرا<br...

نمی تونم دل بِکنم، جدایی خیلی سخته!<br /> بدرقه رفتن این طوری، خدایی خیلی سخته!<br /> ماه رمضون کجا میری!؟ نرو دلم می گیره<br /> از این به بعد باز غروبا، بی تو دلم می گیره<br />

وقتِ خداحافظیه، مهمونی ام تموم شد!<br /> حسرتِ این روزایِ خوش، بغضی توی گلوم شد<br /> صاب خونه ممنون توأم، هیچ چیزی کم نذاشتی<br /> با اینکه لایق نبودم، سنگ تموم گذاشتی<br />

دوباره وقت اذان غفلت عارضم گردد<br /> غم جدایی از ذکر ربنا سخت است<br /> پرستوی دل ما را ز بام خود مپران<br /> که ترک سفره شاهانه بر گدا سخت است<br />

صفای هر دل عاشق مرو مرو رمضان<br /> دوباره رویت دل های بی صفا سخت است<br /> بیا مرو که شیاطین دوباره می آیند<br /> بدون جلوه تو انس با خدا سخت است<br />

قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است<br /> جدایی از سحر و محفل دعا سخت است<br /> برای دیده شب زنده دار خود گریم<br /> قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است<br />