به نظر افلاطون، فیلسوف حاکم نه تنها متفکر که باید اهل عمل باشد. او باید بر امور دولت نظارت کند و مانند فیلسوفی که راهی به بیرون غار پیدا کرده ولی به آن بازگشته تا به دیگران بیاموزد

دکارت به این نکته پی برد که هر چند «من فکر می کنم» شک بردار نیست، اما از آن به امور دیگری که شک ناپذیر باشد به سادگی نمی توان رسید.

افلاطون معتقد است با این فرض که دو طرف، وقت کافی برای دفاع از موضع خود را داشته باشند، سرانجام به توافق یا «سنتز» و در نهایت به حقیقت نزدیک تر می شوند.

عالم مثل یا صور در بالاترین درجه خیر قرار دارد و مرکز تمام معارف حقیقی است و عالم ماده، یعنی عالم پیوسته متغیر داده‌های حسی، قابل اعتماد نیست.

آگوستن بسیار به مفهوم شر می پرداخت و اعتقاد داشت که چون بشر گناه آدم را به ارث برده، پیوسته در تلاش است تا خلوصی را که قبل از هبوط دارا بوده، باز یابد.

تدوین یک دیدگاه فلسفی و درونی ساختن آن؛ زمانی که کسی عمیقا سرگرم فعالیت فلسفی شود، معمولا یک بازنگری و ارزیابی مستمر از نظام ارزشی، آداب و رسوم اجتماعی، ساختهای قدرت و عقاید تربیتی خواهد داشت.

ایده‌آلیسم کانت اساسا از توجه عمیق او به فرایندهای تفکر انسان ناشی می شود. به عقیده او عقل گرایان به شیوه تحلیلی می اندیشند، در حالی که تجربه گرایان به شیوه ترکیبی فکر می کنند.

دیدگاه فلسفی برکلی بر دیدگاه مذهبی او متوقف بود که جوهر غیر مادی (اندیشه یا عقل) به وسیله علم مورد توهین قرار گرفته و علم «نظام‌های مزخرف الحادی» را به ارمغان آورده است.