انسان‌شناس میان افراطی‌ترین آرمان‌گرایی و ماده‌گرایی زیستی دچار تردید می‌شود. جهان به نظر او چیزی جز بهانه‌ای برای اندیشیدن و برای اندیشه نیست؛ قوانین ساختار نسبت به تاریخ و آفرینش واقعه اهمیت بیش‌تری...