الحفیظ به معنی حافظ است یعنی نگاه دارنده ی آنچه را که آفریده است از تلف و فساد و مهالک و بلاها تا آن زمان که اراده ی بقای آنها را دارد، چه هر حادثی چنان که در حدوث محتاج است به "علت مُحدّثه"، در بقا نیز...