قسمت غربی تخت فولاد جایگاه برجسته‌ای در تاریخ اصفهان دارد. قبل از توضیح قبرستان مصلّی مقدمه‌ای کوتاه راجع به تاریخچه مصلی ضروری به نظر می‌رسد.

تنها تکیه‌ی موجود در تخت فولاد است که خصلت مسجد - مدرسه و تکیه را دارد. بانی تکیه خود میر محمد اسماعیل خاتون‌آبادی است

این تکیه متعلّق به اواخر عهد صفویه و بقعه‌ای چلیپایی شکل داشت. ولی بر اثر گذشت زمان دچار تخریب گردید. تکیه را جهت عالم جلیل، فقیه برجسته و مفسّر بزرگ مرحوم سیّد رضی‌الدّین محمّد بن محمّد تقی

تکیه‌ی خوانساری از آثار عهد پایانی صفوی است. آقا حسین خوانساری و فرزندش آقا جمال هر دو از دانشمندان آن عصر بودند.

در انتهای قسمت جنوبی تخت فولاد که امروزه محدوده‌ی نیروی هوایی سپاه قرار دارد، بقعه‌ی زیبایی متعلّق به دوره‌ی صفویه وجود دارد که به دستور شاه سلیمان صفوی بر مزار فیلسوف بزرگ آن دوره میرزا

این تکیه متعلّق به عصر صفوی است. میرزا ابوالقاسم فندرسکی استرآبادی (متوفّی 1050 ق). از بزرگترین فیلسوفان و عرفای قرن یازدهم جهان اسلام و یکی از بنیانگذاران حوزه فلسفی اصفهان پس از وفات

این آرامگاه و تکیه منسوب به آثار دوره‌ی ایلخانی است امّا قدیمی‌ترین اطلاعات از این بنا به تعمیر آن در دوره‌ی صفویه به فرمان شاه عباس اول اشاره دارد. بر این اساس و نیز بر پایه‌ی شیوه ساخت بنا،

این سرزمین در طول زمان یکی از متبرّک‌ترین و مقدّس‌ترین مزارات جهان اسلام در ادوار گوناگون تاریخی بوده است و از جهات معنوی مورد توجّه علما و مردم بوده و هست. وجود قبر منسوب به یوشع نبی

مدفن حضرت مسلم بن عقيل بن ابي طالب (عليه السلام) سفير ابي عبدالله الحسين (عليه السلام) به شهر کوفه جهت اخذ بيعت و اولين شهيد قيام سيد الشهداء (عليه السلام) که در شهر کوفه، در روز چهارشنبه 8 يا 9 ذي

مدفن حضرت قاسم فرزند امام موسي کاظم (عليه السلام) که مادر وي ام‌ولد، مکناة به ام‌البنين است. حضرت قاسم و حضرت رضا (عليه السلام) و حضرت فاطمه (عليه السلام) مشهور به حضرت معصومه (مدفون در شهر