قرآنی که فقط در مجالس ترحیم، سفره ی عقد و زینت طاقچه باشد، در حقیقت در راس امور قرار نگرفته است و پیداست که امتی که دردش را با قرآن دوا نکند، روی رستگاری و هدایت را نخواهد دید.