سمیرا زرقانی شعر زیبای زیر را درباره خداوند سروده است.

اگر هر دو بحث رضامندی و نارضایتی را با هم ببینیم، روشن می‌شود که از سویی، یک موقعیت در زندگی با سه کلیدواژه مهم «قضاء، بلاء و نعماء» داریم، و از سوی دیگر، واکنشی که می تواند درست یا نادرست باشد.

خدای خوبم! من دلم می‌خواهد هر روز سه بار برایت نامه بنویسم و با تو درد دل کنم. نامه ی من اما از جنس کاغذ و قلم نیست، حرف های من با تو، ذره های نور هستند. تو نامه ام را می‌خوانی و واژه به واژه حرف‌هایم...

مولای موعودم! کسی که دل در گرو روشن‎ترین خورشیدها دارد، کسی که بهشت دوران حضور تو را لحظه می‎شمارد، مگر می‎تواند دل ببندد به ماندن و سرگرم شدن در این دنیا؟

خداوند به همه بندگانش نزدیک است، هر کس خداوند را یاد کند، خداوند نیز او را یاد خواهد کرد و همه کسانی که بر او توکل می کنند را دوست دارد.

خوش به حال من که وضویم از باران زلال‌تر است و جانمازم از گل‌‌‌‌ها خوش‌بوتر! نماز مرا به اوج‌‌‌ می‌برد، خوش به حال من که در نمازم از ابرها سپیدترم!

ای خداوند زیبایی ها و مهربانی ها! تو آن دریای زلال آسمانی و حقیقت پهناور هستی و ما همه به سوی تو در حرکتیم تا در رحمت بی‌کرانه و زلالت غرق شویم.

سپاسگزاری از خداوند و نعمت های فراوان او وظیفه همه بندگان است.

آیا خداوند به عبادت ما نیاز دارد؟ آیا خدایی که ما را خلق کرده اختیاجی به نماز ما دارد؟ فلسفه عبادات برای چیست. پاسخ را در این مطلب جویا شوید.

وقتی انسان به طرف خداوند رو می کند، از وجود مهربان و بخشنده و نازنینش بهره مند می شود.