محمود والانژاد، از نویسندگان عصر پهلوی و از همکاران محمد مسعود در روزنامه ی مرد امروز است.(1) وی در 19 مرداد 1351 شمسی نامه ی سرگشاده ای به محمدرضا پهلوی نوشت که در قالب اظهار احترام و ارادت به شاه، به

می دانیم که مورخان (اعم از بهائی و غیر بهائی) اتفاق دارند که عامل اصلی سرکوبی فتنه ی بابیه، و اعدام پیشوای آنان (باب)، شخص امیر بوده است.

برخی از نویسندگان بهائی می کوشند اقدامات امیر در سرکوب بابیه را کاری عبث و بی نتیجه جلوه دهند (چنان که نبیل زرندی نیز ادعا می کند که امیر از سرکوب شورش بابیان و اعدام باب «جز خسران، ثمری... نگرفت»). اما...

زمانی که فرقه ی بابیت، در نزاعهای درون گروهی دهه ی 1280 ق در عثمانی، به دو گروه «ازلی» ( تحت ریاست صبح ازل) و «بهائی» (به رهبری حسینعلی بهاء) تجزیه و تقسیم شد، ازلیها شکار انگلیس شدند و بهائیان، همچنان،

درخواستهای عاجزانه ی بهاء از سفیر فرانسه (گوبینو) و پادشاه آن کشور، و زنجموره های پیشوای بهائیت در زیر فشار دولت عثمانی را در سال 1285 ق دیدیم و مشاهده کردیم که چگونه در ادرنه و عکا به دامن سفرای انگلیس...

حمایت جدی و صریح سفیر روسیه ( دالگوروکی) از بهاء را دیدیم. از سخن عباس افندی که با اشاره به موضوع تبعید بهاء به عراق می گوید: «فَبِوَقتِها السّفارات الا جنبیه اَظَهَرت کلَّ رعایه و لکن مظلوم الاَفاق [یعنی...

یکی از طرق شناسایی ماهیت و مواضع سیاسی میرزا حسینعلی بهاء (مؤسس بهائیت)، بررسی روابط و مناسبات وی با رجال عصر خویش، و هویت دوستان و دشمنان او است. وضعیت فکری و سیاسی رجالی که با بهاء در «پیوند» یا

عباس افندی می گوید: «عن قریب ملاحظه خواهد شد که دولت وطنی جمال مبارک در جمیع بسیط زمین محترم ترین حکومات خواهد گشت. انّ فی ذلک عبرة للناظرین، و ایران معمورترین بقاع عالم خواهد شد انّ هذا لفضل عظیم».(1)

توهین و هتاکی باب و بهاء به ملت شریف ایرانپیش از این گفتیم که حسینعلی بهاء شدیداً از بی اعتنایی (بلکه مخالفت استوار) ملت مسلمان ایران با او و ادعاهایش، سخت عصبانی بوده و در آثار خویش با کینه ی بسیار از...

بی اعتنایی (بلکه مخالفتِ) ملت های جهان (به ویژه ایران) با باب و بهاء را دیدیم. این امر طبعاً تأثیر بسیار سوئی بر روان و اعصاب حسینعلی بهاء و جانشینان وی (با آن همه ادعاهای پرطمطراق و وعده های جهانگیرانه)...