یکی از ابزارهای مؤثر قرآن برای تفهیم مقاصد و اهداف متعالی اش، قصه گویی است.

بهترین روش برای تبیین غرض اصلی یک سوره مراجعه به آیات آن و مرتبط نمودن معانی و مفاهیمی است که از ظاهر آن‌ ها به دست می ‌آید.

نه تنها در تعیین غرض سوره بلکه در روش دستیابی به آن نیز مفسران با مشکلات زیادی مواجه هستند و گاه چند مفسر از یک روش استفاده نموده اند اما به نتایج متفاوتی رسیده اند.

مفسرانی که در روش تفسیری خود به یافتن غرض اصلی سوره‌ ها بها داده ‌اند، درباره غرض اصلی سوره مبارکه «الملک» نظرات متفاوتی را ابراز نموده اند.

اصحاب کهف نماینده انسان هایی هستند که از زینت و زخارف دنیوی چشم پوشیدند تا ایمان خود را حفظ کنند.

بی شک اگر بخواهیم شباهت های موجود میان سوره‌ های قرآن را فهرست نماییم می‌توان درباره انواع شباهت ها کتاب یا کتبی به رشته تحریر درآورد و شباهت های بسیاری را نام برد.

اختلاف در زمینه ارتباط سوره‌ ها، مبنایی است و طبیعی است که کسانی که ترتیب سوره‌ ها را به اجتهاد صحابه متکی می دانند برای این گونه تناسب های ادعا شده هم اصالتی قائل نباشند.

اکثریت مردم، قدر «صلاة» را نشناخته و با ضایع کردن این نعمت به «شهوات» قطع ارتباط با خدا روی آوردند.

گروهی قائل به توقیفی بودن ترتیب تمام سوره ‌ها هستند و گروه دیگر به عکس ترتیب سوره‌ ها را مستند به اجتهاد صحابه می دانند.

ضروری ترین حکمت در تناسب سوره‌ ها این است که همه سوره‌ ها با هدف اصلی کتاب که هدایت شدن به سوی توحید و سعادت است هماهنگ بوده است.