پارسه یا تخت جمشید (Persepolis) نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که سالیان سال پایتخت هخامنشیان بوده و جزو مهم‌ترین آثار ملی ایران محسوب می‌گردد. اوج معماری و شکوفایی تاریخ را می‌توان در تخت جمشید مشاهده...

قرنیزهای گچبری شده از روی نمونهٔ مصری و سنگ‌هایی که مانند آیینه صیقل یافته‌اند، از جملهٔ بخش‌های استثنایی این بنا هستند.

قسمت اصلی کاخ توسط داریوش بزرگ و ایوان و پلکان سنگی جنوبی توسط خشایارشا و پلکان سنگی غربی توسط اردشیر دوم بنا شده‌است.

درگاه غربی رو به به پلکان ورودی تخت جمشید باز می‌شود، یعنی بازدید کنندگانی که از پلکان تخت جمشید وارد می‌شوند با این درگاه رو در رو می‌شوند

در سال ۵۱۸ پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز گردید

این کاخ یا دروازه را کاخ دروازه همه کشورها، کاخ دروازه همه ملل، یا به فارسی باستان «دوِرثیم ویسَه دَهیوم» می‌نامند.

سنگ‌های این کاخ، خاکستری و بسیار پاک‌تراش است به‌طوری‌که عکس آدمی در آن می‌افتاده

واژه تچر را خانه زمستانی معنی کرده‌اند ولی هیچ دلیلی که برساند این بنا سرای زمستانی داریوش بوده‌است در دست نیست

این کاخ در کتیبهای دیگر از همان بنا هدیش و امروزه به کاخ داریوش یا تچر معروف است.

قدیمی‌ترین بخش تخت جمشید بر پایهٔ یافته‌های باستان‌شناسی مربوط به سال ۵۱۸ پیش از میلاد است.