دل من يه روز به دريا زد و رفت پشت پا به رسم دنيا زد و رفت پاشنهء كفش فرارو ور كشيد آستين همت رو بالا زد و رفت دل من يه روز به دريا زد و رفت پشت پا به رسم دنيا زد و رفت پاشنهء كفش فرارو ور كشيد آستين...

دل اگه خونهء غم شد من اگه پریشونم تا ابد من به یاد عشقت ترانه میخونم من پُرِ حس نیازم تو نجیب و بی همتا دیگه از اون نگاه پاکت جدا نمیمونم دل سادهء اونی که تنها تو براش بودی تموم دنیا حالا خونهء غمه تو...

دو تا چشم بی تکلّف یه صدای خشک زخمی یه نگاه بی ستاره دو تا دست پینه بسته دو تا پای خرد و خسته که دیگه رمق نداره

صدای پاتو میشناسم که مژده ی شکفتنه یه آشتیه دوباره ی زمونه با دل منه صدای پات صدا که نیست ترانه ی بهاریه قدم بزار رو قلب من که وقت بی قراریه

آینه از عطر تو لبریز کوچه از خاطره سرشار خونه با یاد تو روشن خونه با خواب تو بیدار با تو بیداره ستاره بی تو بی برگه اقاقی تو نباشی نه درختی نه گلی مي مونه باقي

کار عاقل نیست در دل مهر دلبر داشتن جان نگین مُهر مِهر شاخه بی برگ داشتن از پی سنگین دل نامهربانی روز و شب بر رخ چون زر نثار گنج گوهر داشتن چون نگردی گرد معشوقی که روز وصل تو بر تو زیبد شمع مجلس مهر انور...

منو ببخش كه نديده مي گرفتم التماس اون نگاه نگرونو منو ببخش كه گرفتم جای دست عاشقتو دست عشق ديگرونو لايق عشق بزرگ تو نبودم خورشيد بانو غافل از معجزه تو شد وجودم

نه صدای پا میاد نه زنگ در ، نه تلفن صبر من تموم شده دیر نشده کاری بکن دل این کُلونِ دَر می زنه ، اما بی صدا دلهره یه عالمه نَفَس یه آهِ بی هوا دم به دم یه حرفی باز

نارِت ز يادُم اُو لحظه ئوني كه با تو بودُم آتش عشقت تو دامن ايزه به تار و پودُم وقتي كه تُمدي نگاهت اُمكه عاشقت بودُم تير نگاهت ايخا تو قلبُم لَرزي وجودُم نارِت ز يادُم اُو لحظه ئوني كه با تو بودُم آتش...

بهت نگفتم تا حالا اینکه چقد دوست دارم اما حالا بهت می گم بی تو دارم کم میارم بهت نگفتم تاحالا که بدجوری عاشقتم بهت نگفتم تا حالا اما حالا بهت می گم