وقتی دوران مدرسه به پایان می رسد، ما به سرعت قدرت بینایی و درک حضور شکوهمندانه خود را از دست می دهیم. زندگی را به صورت در خودمانده، مأیوس، ترسناک و هولناک دنبال می کنیم و در چاله های ناشناخته فرو می رویم.