ذات واجب تعالی عین وجودی است که نه ماهیت دارد و نه جزء عدمی. از اینجا دانسته می شود که او صرف هستی است و صرف شیء از وحدت حقه که تعدد و تکثر در آن راه ندارد برخوردار است.