کام جان پر شکر از شعر چو قند تو بود<br /> بیت معمور ادب طبع بلند تو بود<br /> زنده جان بشر از حکمت و پند تو بود<br /> سعدیا! گردن جانها به کمند تو بود<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

<p>سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟<br /> یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟<br /> یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟<br /> هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد</p>

دل ز باغ سخنت ورد کرامت بوید<br /> پیرو مسلک تو راه سلامت پوید<br /> دولت نام توحاشا که تمامت جوید<br /> کآب گفتار تو دامان قیامت شوید<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

بی‌گلستان تو در دست بجز خاری نیست<br /> به ز گفتار تو بی‌شائبه گفتاری نیست<br /> فارغ از جلوه حسنت در و دیواری نیست<br /> ای که در دار ادب غیر تو دیاری نیست!<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

لطف گفتار تو شد دام ره مرغ هوس<br /> به هوس بال زد و گشت گرفتار قفس<br /> پایبند تو ندارد سر دمسازی کس<br /> موسی اینجا بنهد رخت به امید قبس<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

راستی دفتر سعدی به گلستان ماند<br /> طیباتش به گل و لاله و ریحان ماند<br /> اوست پیغمبر و آن نامه به فرقان ماند<br /> وآن که او را کند انکار، به شیطان ماند<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

روز نبود که به وصف تو سخن سر نکنم<br /> شب نباشد که ثنای تو مکرر نکنم<br /> منکر فضل تو را نهی ز منکر نکنم<br /> نزد اعمی صفت مهر منور نکنم<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

سعدیا! نیست به کاشانه دل غیر تو کس<br /> تا نفس هست، به یاد تو برآریم نفس<br /> ما بجز حشمت و جاه تو نداریم هوس<br /> ای دم گرم تو آتش زده در ناکس و کس<span dir="LTR">!</span><br /> سالروز بزرگداشت...

هرکه را عشق نباشد، نتوان زنده شمرد<br /> وآن که جانش ز محبت اثری یافت، نمرد<br /> تربت پارس، چو جان جسم تو در سینه فشرد<br /> لیک در خاک وطن آتش عشقت نفسرد<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد

باد، خاکی ز مقام تو بیاورد و ببرد<br /> آب هر طیب که در طبلهٔ عطاری هست<br /> نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس<br /> که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست<br /> سالروز بزرگداشت سعدی مبارک باد