وقت جدایی من و ماه صیام شد<br /> یعنی غروب طلعت این بار عام شد<br /> دارد بساط ماه خدا جمع می شود<br /> آه درون سینه ی ما مستدام شد<br />

سفره دوباره جمع شد و دیر آمدیم<br /> دیر آمدیم و قسمت ما فیض عام شد<br /> بین دعای آخر سفره دعا کنید<br /> شاید که سال، سالِ ظهور امام شد<br /> آقا دعا کنید که شب‌های آخر است<br /> شاید که مهمانی...

ای عاشقان ماه خدا کم کم به پایان می رسد<br /> با رفتنش بر مومنان هنگام حرمان می رسد<br /> یک ماه شور بندگی ماه جلای قلب ها<br /> ترک همه یاران کند دوران هجران می رسد<br />

یک بار دگر وقت وداع رمضان شد<br /> این ماه پر از نور ز هر دیده نهان شد<br /> افسوس مه روزه و ایام دعا رفت<br /> در بدرقه اش اشک زهر دیده روان شد<br />

حیف که از دست ما ماه خدا می‌رود<br /> ماه مناجات و نور، ماه دعا می‌رود<br /> ماه سحرخیزی اهل صفا می‌رود<br /> ماه وصال علی، ماه ولا می‌رود<br />

الوداع ای سفره پیغمبری<br /> الوداع ای اشک‌های حیدری<br /> روزهای عفو تو از دست رفت<br /> از کف دل هر چه بود و هست رفت

سرمست توایم بهار قرآن رمضان<br /> از هست توایم بهار قرآن رمضان<br /> هرچند که می شوی ز ما دور، ولی<br /> پیوست توایم بهار قرآن رمضان

کجا عازم شدی ماه خدایی<br /> چرا کردی ز ما قصد جدایی<br /> به تو ای ماه زیبا خو گرفتیم<br /> مس دل های ما را کیمیایی<br />

الوداع ای ماه پر فیض خدا<br /> الوداع ای لحظه ی ناب دعا<br /> با تو حال ما دگرگون گشته بود<br /> الوداع ای انقلاب قلب ها<br />

وداع اى ماه عشق و جوشش و شور<br /> وداع ای ماه حق و تابش نور<br /> وداع اى شافع مقبول درگاه<br /> وداع اى آستان عصمت الله