... وَ ناگهان وسط کوچه مادرم افتاد<br /> تمام عرش خدا در برابرم افتاد<br /> ستون مسجد پیغمبر خدا لرزید<br /> ز عرش ناله ای می گفت: دخترم افتاد<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

کینه ها شعله شد و بال و پرش را سوزاند<br /> گرمی هیزم و آتش سپرش را سوزاند<br /> سپرش تاب و تحمل به خود آخر نگرفت<br /> قنفذ و میخ در آمد پسرش را سوزاند<br /> با همان حالت بشکسته ز دل آه کشید<br /> ناله...

عده ای آمدند با هیزم...<br /> کعبه در پشت دود پنهان شد<br /> درِ این خانه سوخت در آتش ؟!<br /> یا شکسته ؟ حسین حیران شد<br /> فاطمه مادر شهید شد و<br /> چشم فضه چو ابر باران شد<br /> دست خیبر گشا...

روی قبرم نوشتم از الآن<br /> کشته ی روضه های فاطمیه<br /> وای از بی وفاییِ مسمار<br /> آه از ماجرای فاطمیه<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

شده ام  کربلایی از لطف<br /> خیمه های عزای فاطمیه<br /> آن قَدَر نا امید مثل من<br /> شده حاجت روای فاطمیه<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

من و حال و هوای فاطمیه<br /> زنده هستم برای فاطمیه<br /> روز اول نوشت حضرت حق<br /> نام من را گدای فاطمیه<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

طاقت نیاورد و زمین افتاد و غش کرد<br /> تا آن زمان که هوش بود حیدر نمی رفت<br /> شاید اگر آرام خون از سینه می ریخت<br /> یا که جنین می ماند یا مادر نمی رفت<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای کاش میخی بین بال و پر نمی رفت<br /> یا لااقل زهرا به پشت در نمی رفت<br /> آتش گرفته درب آن بیتی که حتی<br /> در داخلش بی اذن پیغمبر نمی رفت<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

وقتی خبر رسید که محسن شهید شد<br /> زین درد و داغ اهل تولا گریستند<br /> آتش ز داغ بر دل اهل ولا فتاد<br /> تا اهل بیت زین غم عظما گریستند<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

جن و ملک ز ماتم زهرا گریستند<br /> کر و بیان عالم بالا گریستند<br /> از خنجری که دشمن حق زد به نخل دین<br /> یاران زخم خورده چو مولا گریستند<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد