سازِ ذرات همه نغمۀ تسبیح خداست<br /> گر خلایق درِ گوش شنوا بگشایند<br /> نای توحید به چنگ آر و دمی دم کآفاق<br /> گوش در نغمۀ آیات خدا بگشایند

اگر چه از رگ گردن تویی نزدیک‌تر با من<br /> تو را هر لحظه از جایی منِ سر در هوا جویم<br /> ز محراب اجابت می‌شود مقبول طاعت‌ها<br /> نجویم گر تو را ای قبلۀ عالم که را جویم؟<br /> شفا چون آیۀ رحمت شود...

بوَد آیا که درِ صلح و صفا بگشایند<br /> تا دری هم به مراد دل ما بگشایند<br /> یا رب از ظلمت زندان شبستان ما را<br /> گو شبی روزنه در صبح و ضیا بگشایند

روشن از روی تو آفاق جهان می‌بینم<br /> عالم از جاذبه‌ات در هیجان می‌بینم<br /> بی‌نشانی تو و حیرانم از این راز که من<br /> هر کجا می‌نگرم از تو نشان می‌بینم

گهی از دل، گهی از دیده، گاه از جان تو را جویم<br /> نمی‌دانم تو را ای یار هر جایی، کجا جویم؟...<br /> ندارم هم‌چنان یک جا قرار از بی‌قراری‌ها<br /> اگر چه در حقیقت حاضری، هر جا تو را جویم

شب ظلمانی ما نامه‌سیه چون مانَد؟<br /> که به جولان‌گه آن رویِ چو ماه آمده‌ایم<br /> سبز کن بار دگر مزرع بی‌حاصل ما<br /> گر چه مستوجب آتش چو گیاه آمده‌ایم...

زمانه از تو دورم کرده و شیطان فراوان است<br /> نمی جویم تو را، گم کرده ام سیر جلالی را<br /> چه شبهای درازی را که بی یاد تو سر کردم<br /> ببخش این سرکشی این سرخوشی این بی خیالی را

چشیدم در حریمت طعم عشق لایزالی را<br /> کشیدم در غل و زنجیر، نفس لا ابالی را<br /> خداوندا به شوق بارش باران الطافت<br /> تحمل کرده ام این سالهای خشکسالی را

الهی سینه‌ای داریم پُر سوز<br /> تبسم کن در این آیینه یک روز<br /> تبسم کن، تبسم کن، الهی!<br /> مرا در عطر خود گم کن، الهی!

مدد کن لحظه‌ای از خود گریزم<br /> که تاریک است صبح رستخیزم<br /> تمام فصل من شد برگ‌ریزان<br /> بده داد منِ از خود گریزان