نفس فاطمه و دست علی در کار است<br /> دست او بسته و زهرا به هوایش افتاد<br /> تا صدا زد که علی را نبرید ای مردم<br /> به زمین خورد که از زمزمه هایش افتاد<br /> فتنه ی مردم نااهل چه کرده است به دین<br...

چندباری وسط کوچه ز پایش افتاد<br /> پیش چشم در و همسایه عبایش افتاد<br /> وسط کوچه کشیدند علی را پی خویش<br /> فاطمه پشت سرش کرد صدایش افتاد<br /> ازخدا بی خبری دید که زهرا مانده<br /> آنچنان زد که...

ماندم از آن بازوی شکسته، چگونه<br /> آمده پای تنور کار بگیرد؟<br />  گودی چشمش مرا کشانده به گودال<br /> تا مژه ام زخم بیشمار بگیرد<br /> با دلِ خون رفت از مدینه، علی هم<br /> مانده برایش کجا مزار...

خرمن آسودگی شرار بگیرد<br /> چادر مادر اگر غبار بگیرد<br /> وای  از آن لحظه ی بدی که ببینی<br /> گوشه ای از دامنش به خار بگیرد<br /> فصل خزانش،  بهار خوشه ی اشک است<br /> فاطمیه باغ گریه بار بگیرد<br...

حسن نگفت از آن کوچه منکه با خبرم<br /> میان کوچه چرا معجر تو ریخت بهم<br /> صدای فضه خذینی شنیده ام زهرا"س"<br /> چه طور شد چنین پیکر تو ریخت بهم<br /> چه قدر پیرهنی را که بافتی زیباست<br /> چه شد...

به پای هم نشد آخر که مو سفید شویم<br /> قرار زندگی ما سر تو ریخت بهم<br /> بهار هجدم عمر تو زمستان شد<br /> ببین که زندگی حیدر تو ریخت بهم<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

از آن دقیقه که بال و پر تو ریخت بهم<br /> تمام زندگی همسر تو ریخت بهم<br /> تمام شهر پریشان گریه های تو شد<br /> مدینه از سر چشم تر تو ریخت بهم<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

یک نفر از شاخه هایم کار میگیرد علی<br /> از درخت باردارت بار میگیرد علی<br /> کار من دیگر گذشته از مراقب بودنم<br /> در نگیرد به سرم دیوار میگیرد علی<br /> هر چند با احتیاط از پیش در رد میشوم<br /> باز...

آن قدر ناله ی نفسم بی رمق شده<br /> آهی به روی آینه پیدا نمی شود<br /> گر چه برای پهلوی من اشکتان شفاست<br /> زهرای تو ز بستر خود پا نمی شود<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

دیگر رمق نمانده به دستان خسته ام<br /> خواهم بگیرم اشک تو اما نمی شود<br /> باور کنید بار مصیبت زیاد بود<br /> بیهوده یک نهال جوان تا نمی شود<br /> شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد