تظاهر کردن به کارى یا مقامى یا حالتى یا صفتى و یا چیزى از این قبیل شرعا چه حکمى دارند؟ آیا مى‌توان گفت که حالتى از کذب است؟

دروغهایى که در مقام تعارف به یکدیگر گفته مى‌شود مثل اینکه طعامى دارد و به دیگرى مى‌گوید بخورد در حالى که قصد جدّى ندارد بلکه اصلا میل نداشته باشد که آن شخص از طعام او بخورد، آیا این قبیل تعارفات شرعا جایز...

در مورد سخن دروغ، اگر آن سخن داراى قرینه‌اى بر نبودن قصد جدّى در کلام باشد و یا نشانه‌اى بر مزاح و شوخى در آن باشد، بازهم حرام است یا خیر؟

احادیثى که موجب هتک مقام امام علیه السّلام نمى‌باشند ولى در کتبى نوشته شده‌اند که یقین به تقوا و مورد وثوق بودن مؤلفشان نداریم، آیا نقل اخبار از این کتب را جایز مى‌دانید؟

تقلّب در آزمون و مواد امتحانى مدارس، ورودى دانشگاهها، براى تعیین شغل و اعطاى مدرک و ... چه حکمى دارد؟