ابراهیم رضوی قمی

(ز 1168 ق)، شاعر، عالم، حكیم، مفسر، محدث و فقیه اصولى. اصل وى از قم است، ولى در همدان متولد شد. در همان جا نشو و نما یافت. او برادر صدرالدین رضوى قمى، شارح «الوافیه»، است ك از وى روایت كرده است. سید ابراهیم بعد از وفات برادرش به كرمانشاه رفت. وى یكى از مشایخ دوازده‏گانه سید شبر حویزى است. حاج محمدجعفر مجذوب (مجذوب علیشاه) نیز از شاگردان وى به حساب مى‏آید. سال درگذشت و محل دفنش نامعلوم است. او خطى نیكو داشت. از آثار وى: «شرح مفاتیح الشرایع»؛ «شرح الوافى» فیض كاشانى.[1] سید صدرالدین بن سید محمدباقر الرضوى القمى مجاور نجف اشرف از علماء اواخر دولت صفویه به بعد و از بزرگان محققین این طایفه علیه مى‏باشد صاحب روضات در كتابش گوید: در مرحله فضیلت و تدقیق وجودت تصرف و تحقیق فردیست بلاثانى و تلمذش در بدو امر نزد آقا جمال‏الدین خونسارى و شیخ جعفر قاضى و مدقق شیروانى و سایر علماء اصفهان بود و پس از فراغ از تحصیل بوطن مألوف معاودت نموده و در آن ارض شریف مشغول تدریس و ارشاد عباد گردیده. تا زمانى كه در آن جایگاه فتنه افاغنه رخ نمود بناچار به موطن برادر خود سید ابراهیم رضوى به همدان هجرت فرمود و از آنجا به نجف اشرف على مشرفها آلاف التحیة والثناء رفت و در آن ارض مقدس نیز نزد شریف ابوالحسن عاملى و شیخ احمد جزایرى مشغول تحصیل شد تا فارغ‏التحصیل گردید سپس در آنجا مشغول تدریس شد. و از شاگردان اوست سید عبداللَّه بن سید نورالدین بن سید نعمت‏اللَّه جزایرى صاحب اجازه كبیره و از جمله چیزى كه سید مذكور در آن اجازه در حق استادش گفته اینست كه او اعلم علمائى است كه من آنها را در عراق عرب دیده‏ام و اجمع آنها در معقول و منقول نزد اهل عراق و عظیم‏القدر بوده و زوار از هر ناحیه به ملاقات او مى‏آمدند و به زیارتش تبرك مى‏جستند و از وى استفاده مى‏نمودند و از جمله تلامذه اوست وحید بهبهانى آقا باقر معروف رحمةاللَّه علیه داراى تألیفاتى مى‏باشد كه از آنهاست «كتاب طهارت» و كتاب «شرح وافیه ملا عبداللَّه تونى» در سال 1160 وفات نموده است.

ابراهیم رضوی قمی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته