چرا به "حاج آقا مجتبی" استاد اخلاق می گفتند؟
نیازی به القاب گوناگون نیست همین که بگویی «آقا مجتبی» همه می‌دانند آن مجتهد صاحب رساله‌ای را می گویی که سال‌هاست درس اخلاق چهارشنبه‌هایش در خیابان ایران تهران، گوش اهل معرفت در ایران و خارج ایران را پُر کرده است. همان شاگرد مبارز و مبرّز امام راحل که راه او را در تهران، در پایتخت، در شهری که سال‌ها برای دور نگه‌داشتنش از معنویت تلاش کرده بودند، ادامه داد. همان شخصیتی که بسیاری از ابهت و نفوذ کلامش به خیلی چیزها پی برده بودند چه برسد به افرادی که پای درس‌ها و جلساتش رشد کردند و امروز در عرصه‌های گوناگون نظام و جامعه اسلامی خدمت می‌کنند.
آیت‌الله مجتبی تهرانی متولد سال 1312 در تهران که علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه تهران، عضو مجمع فضلای مجدّ و مستعد ام‌القرای انقلاب اسلامی بود که جدّ بزرگوارش شهید کلهر از شهدای مشروطیت است.
آقا مجتبی از شاگردان خاص امام خمینی رحمت الله علیه بودکه محضر علمی و معرفتی ایشان را به خوبی درک کرده و از جمله اولین کسانی به شمار می‌رفت که مباحث درسی امام راحل را در سنین جوانی تدوین کرد. وقتی حضرت امام خمینی رحمت الله علیه به عراق تبعید شد وی نیز به نجف اشرف رفت و در جلسه درس امام شرکت کرد.
آیت‌الله تهرانی رحمت الله علیه به لحاظ اخلاقی و سلوکی به شدت از حضرت امام خمینی رحمت الله علیه متأثر و طرز تفکر معنوی و سلوکی آنها در مقام نظر و عمل کاملا با هم مشابهت داشت. آقا مجتبی از نظر مبانی اجتماعی و مواضع سیاسی نیز تماماً در استاد خویش ذوب شد.
در واقع، آیت‌الله تهرانی مثلثی از علم، تقوا و بصیرت بود که به جای بیان اخلاق و خواندن ساده روایات به تبیین دانش اخلاق می‌پرداخت و بارها با بیان فقه‌الحدیث و اختلاف روایات و رابطه آنها با آیات قرآن، سطح مباحث را به صورت نظام‌مند در جلسات ارتقا می‌بخشید که در نوع خود بی‌نظیر و به نوعی نوآوری در دانش اخلاق بود. جنس جلسات اخلاق حاج آقا مجتبی تهرانی با همه سخنرانی‌ها فرق می‌کرد، معمولا در این جلسه تمام افراد قلم و کاغذ داشتند و مباحث را یادداشت می‌کردند؛ خواندن خطبه در ابتدا و دعا کردن در انتهای مراسم جزو موارد ثابت کلاس اخلاق حاج آقا بود.
اقشار مختلفی در کلاس‌های اخلاق این استاد وارسته شرکت می‌کردند و جلساتش فقط به طلاب اختصاص نداشت بلکه هر کسی به اندازه ظرفیتش می‌توانست از آیت‌الله تهرانی بهره ببرد؛ از هر قشری، بازاری، دانشجو، طلبه و حتی دانش‌آموزان به ویژه دبیرستانی‌ها می‌توانستند از مطالب آقا مجتبی تهرانی استفاده کنند.
آیت‌الله تهرانی اصرار دارد که گمنام و ناشناخته باقی بماند به همین دلیل علاقه ندارد عکسی از وی گرفته شود، همچنین آینده‌نگری و شناخت عمیق افراد و روابط آنها از خصوصیاتی است که در کمتر کسی دیده می‌شود.
ابعاد وجودی این استاد عظیم الشان ناشناخته است، اما ابعاد اجتماعی و سیاسی ایشان، جز برای اخصّ خواص، ناشناخته تر است. ایشان اصرار داشتند گمنام و ناشناخته باقی بمانند و برخی اقدامات منحصر به فرد و سرنوشت ساز قبل و بعد از انقلاب دارند که کمتر کسانی مطلع هستند. اما همه اینها را به عنوان وظیفه شرعی انجام داده اند و مایل نبودند اطلاع رسانی شود .
گاهی حوادثی را از 10 سال قبل پیش بینی می کردند و هشدار می دادند. تحولات داخلی و جهانی را با دقت دنبال می کردند، فتوا و مهمتر از آن رفتار صریح ایشان در وجوب حفظ نظام و تقویت آن مشهود همگان بود؛ در حالی که از کمترین خیرخواهی و راهنمایی هم فروگذار نمی کردند و این درس بزرگی برای همه است .
حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه مثلثی از علم، تقوا و بصیرت بود و جنس جلسات اخلاقش با همه سخنرانی‌ها فرق داشت. غم فراق این استاد برجسته اخلاق حالا حالاها بر شانه مردم ایران سنگینی خواهد کرد.
منبع : www.olgooha.com
