ولايت، اطاعت و مودّت؛ سه تعبير مهم نسبت به اولياء الهي در قرآن کريم

برگزيده بيانات عاشورايي رهبر معظم انقلاب

اين را هم من در مورد تبليغ در دوران محرم - که حالا در پيش هست - عرض بکنم که بعضي حالا ممکن است بگويند شما مي خواهيد نهضت امام حسين را بيان بکنيد، خيلي خب، برويد بيان کنيد، ديگر روضه خواني و گريه و زاري و اينها چيست؟ برويد بنشينيد بيان کنيد که حضرت اين کار را کردند، اين کار را کردند، هدفشان هم اين بود. اين، خيلي فکر خطائي است، نگاه غلطي است. اين عاطفه ي نسبت به اولياء خدا، اولياء دين، اين پيوند عاطفي، پشتوانه ي بسيار ارزشمند پيوند فکري و پيوند عملي است. بدون اين پشتوانه، خيلي سخت مي شود در اين راه حرکت کرد. اين پيوند عاطفي، خيلي مهم است. ايني که امام راحل (رضوان الله عليه) فرمودند عزاداري به سبک سنتي، اين يک حرف از روي عادت نبود؛ حرف بسيار عميقي است؛ ژرف نگرانه است. ببينيد در قرآن نسبت به اولياء الهي سه تعبير وجود دارد:
يک تعبير، تعبير ولايت است؛ «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»؛ بحث ولايت. معلوم است که پيوند، ارتباط، معرفت، اينها داخل در زير مجموعه ي ولايت است.
يک بحث، بحث اطاعت است؛ «أَطِيعُوا اللّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ»؛ اطاعت رسول و اطاعت اولي الامر. اين، در عمل است. در ميدان عمل بايد اطاعت کرد، پيروي کرد.
اما يک بحث سومي وجود دارد و آن، بحث مودت است. «قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى». اين مودت چيست ديگر؟ ولايتِ اينها را داشته باشيد، اطاعت هم از اينها بکنيد؛ مودت براي چيست؟ اين مودت، پشتوانه است. اگر اين مودت نباشد، همان بلائي بر سر امت اسلامي خواهد آمد که در دورانهاي اول بر سر يک عده اي آمد که همين مودت را کنار گذاشتند، بتدريج اطاعت و ولايت هم کنار گذاشته شد. بحث مودت خيلي مهم است. اين مودت، با اين ارتباطات عاطفي حاصل مي شود؛ ماجراي مصيبتهاي اينها را گفتن، يک جور ايجاد ارتباط عاطفي است؛ ماجراي مناقب اينها و فضائل اينها را گفتن، يک جور ديگر پيوند عاطفي است.

لزوم حفظ مجالس عزاداري توأم با تشريح حوادث عاشورا

بنابراين، اين عزاداري هائي که انجام مي گيرد، اين گريه و زاري اي که مي شود، اين تشريح حوادث عاشورا که مي شود، اينها چيزهاي لازمي است. يک عده از موضع روشنفکري نيايند بگويند آقا، اينها ديگر لازم نيست. نه، اينها لازم است؛ اينها تا آخر لازم است؛ همين کارهائي که مردم مي کنند. البته يک شکل هاي بدي وجود دارد که گفته ايم؛ مثل قمه زدن که گفتيم اين ممنوع است، نبايد اين کار انجام بگيرد؛ اين، مايه ي دراز شدن زبان دشمنان عليه دوستان اهل بيت است. اما همين عزاداري متعارفي که مردم مي کنند؛ دسته جات سينه زني راه مي اندازند، عَلَم بلند مي کنند، اظهار محبت مي کنند، شعار مي نويسند،‌ مي خوانند، گريه مي کنند؛ اينها ارتباط عاطفي را روز به روز بيشتر مي کند؛ اينها خيلي چيزهاي خوبي است. اين، اهميت تبليغ.
بيانات در ديدار با جمعي از طلاب و روحانيون - 1388/9/22
منبع مقاله :
مختارپور قهرودي، عليرضا؛ 72 سخن عاشورايي (از بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي)، تهران: انتشارات انقلاب اسلامي، چاپ دوم (1390)