دولت فیض

نویسنده: محمدهادی فلاح

واگویه هایی با امام عصر (عج)

عصر ظهور، ثمره‌ی همّت و کوشایی پیامبران و اولیای الهی، پاداش انتظار، تحقق آرزوی دیرینه‌ی فطرت بشری، پایان غربت و تنهایی، کرانه‌ی کفر و ناباوری، فروپاشی نفاق و دورویی و خیانت و ستم، دوران همراهی آسمان و زمین با انسان کامل، جلوگاه‌ سجده‌ی ملائک بر آدم، روزگار برپایی دولت فیض و زنده شدن ملت‌ها، تجلی دمادم فیّاض مطلق، زمانه‌ی سرفرازی حق و درستی‌ها و راستی‌ها، موسم همدلی و صعود از پلّگان ملکوت، فصل شکفتن و سعه‌ی اخلاص و عمل، صبحِ زمان، هنگامه‌ی رهایی و نماد نیک فرجامی آفرینش عالَم است.
در این نوشتار به گوشه‌هایی از ویژگی‌ها و آثار این دولت فیض پرداخته ایم.

هله ای گروه امامیان بکشید هلهله این زمان *** که ظهور دلبر ما عیان شده فاش و ظاهر و برملا (1)

مهدیا، تو نه دوری و نه آمدنت دیر است؛ تو زودتر از انتظاری.
«إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَرَاهُ قَرِیباً». (2) آنان دورش می بینند و ما نزدیک می بینیم.

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش *** زده ام فالی و فریاد رسی می آید (3)

مهدیا، دشمنان بدخواه و کینه توز ما با ارائه‌ی طرح دهکده و نظم نوین جهانی، ناخواسته و ندانسته پویه‌های ذهنی مردم دنیا را به سوی حکومتی یکپارچه، سوق داده، زمینه ساز پذیرش حکومت جهانی تو شده اند. "عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد." (4)
«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ». (5) او خدایی است که پیامبرش را با دین حق فرستاد تا آن را بر تمام ادیان آشکار سازد، هر چند مشرکان نپسندند.
مهدیا، حکومت یک پارچه و فراگیر و جهانی تو را که سراسر عدالت، امنیت، دانش، اخلاق، آزادی، نوزایی فرهنگی، تربیت، برکت، رفاه، آسایش و ترقی است خاطرخواهانه و مشتاقانه به انتظار نشسته ایم.

نگران با من استاده سحر
صبح می خواهد از من (6)

«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْكَ فِی دَوْلَةٍ كَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ. » (7) بار خدایا، به درگاهت مشتاقِ دولت کریمه ای هستیم که به واسطه‌ی آن اسلام و مسلمانان را عزیز و نفاق و منافقان را خوار و ذلیل گردانی. و ما را در آن عصر از کسانی قرار دهی که مردم را به طاعت تو فراخوانده، به راه تو رهنمون می شوند. و کرامت دنیا و آخرت را در آن دولت، روزی ما فرما.
مهدیا، به بوی نافه‌ی ظهور و حضور تو، فطرت‌های به خواب رفته، آرام، آرام بیدار می شوند؛ دفینه‌های خِرد، مُهر راز درون خویش را گشوده، برمَلا همه را به نمایش می گذارند و نعمت‌ها، سنت‌ها و باورهای فراموش شده، در جوار و جرگه‌ی تو به یاد آمده و در معرکه‌ی عمل، رونق می یابند.

ساقیا برخیز و در ده جام را *** خاک بر سر کن غم ایّام را
با دل آرامی مرا خاطر خوشست *** کز دلم یکباره برد آرام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب *** عاقبت روزی بیابی کام را (8)

مهدیا، جمعه تو را انتظار می کشد و چون از ظهر بگذرد و تو نیایی، ناامید و دژم، پایان روز، هنگام غروب همه را دلگیر می سازد.
مهدیا، ظهور، حق توست، و من از گذار ایثار و اخلاق تو ظاهر و حاضرم.

حق تو باشد ظهورم جای تو من ظاهرم *** قلّه‌ی ایثار و اخلاقی که می گویند تویی (9)

مهدیا، وای بر من اگر جای تو را گرفته یا علت غیبت و تأخیر تو باشم.
«وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ ، وَ اَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللهُ فیها.» (10) نفرین خدا بر گروهی که شما را از مقامتان باز داشتند و شما را از مرتبه‌هایتان که خداوند ترتیب داده بود برداشتند.
مهدیا، به وجود تو، نبات می روید و به رویش تو، عدالت، که «بِیُمنِکَ رُزِقَ الوَری وَ بِوُجُودِکَ ثَبتَتِ الأَرضُ وَ السَّماءُ». (11) به یُمن حضور تو همه روزی دارند و به برکت وجود تو زمین و آسمان پایدار است.
مهدیا، گاه از دوری تو، دل تنگ شده، قلبم می سوزد، چشمانم شعله می کشد، اشکم می جوشد و احساسم فریاد بر می‌آورد:
«أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ أَیْنَ جَامِعُ الْكَلِمَةِ التَّقْوَى؟ أَیْنَ بَابُ اللَّهِ الَّذِی مِنْهُ یُؤْتَى؟ أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِی إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیَاءُ؟» (12) کجاست عزّت بخش دوستان و ذّلت ساز دشمنان؟ کجاست دارنده‌ی کلمه‌ی تقوا؟ کجاست دروازه‌ی خدا که از آن وارد می شوند؟ کجاست وجه اللهی که دوستان به واسطه‌ی او به خدا متوجّه می شوند.؟

صبر است مرا چاره‌ی هجران تو لیکن *** چون صبر توان کرد که مقدور نماندست (13)

مهدیا، چرا به دولت تو خوش نباشم که پُرآوازه ترین، برجسته ترین و ایده آل ترین حکومتِ تجدّد خواهِ نواندیش، خرد گرا و جاودانه‌ی دینی و جهانی است که آفرینش به عمر خود دیده است؟
مهدیا، چرا خود را به ظهور تو امید نبخشم که ظهور تو، پایان دورویی و ستم و سختی و غم و اندوه و غربت و محرومیت است؟
«اللّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ، وَ عَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ». (14)
خداوندا، با حضور و ظهورش، گرفتاری‌ها را از امت اسلامی برطرف ساز.

درد، عالم را به خود پیچیده باز آی ای طبیب *** بی شک آن اکسیر و تریاقی که می گویند تویی (15)

مهدیا، تو پیشوای همه ای و این مقام تنها تو را سزاست، چه، به نهضت و تدبیر تو، دوران سستی‌ها، خامی‌ها، کژی‌ها و پوچی‌ها پایان می گیرد و عمر دو رویی، انحطاط، انحراف، تباهی و افکار فرسوده، فیصله می یابد و در پرتو آن، تأمین نیازمندی‌ها و خیال امنیت و آسایش، این آرزوی دیرینه‌ی بشر، تحقق می پذیرد و گرایش به خوبی‌ها، پاکی‌ها، راستی‌ها و درستی‌ها افزون می گردد و جای جای جهان را فرا می گیرد و جامعه ای نوین و ایده آلِ جهانی با حکومتی شایسته و دینی با قانون‌های بایسته و نویدبخش، به سود آحاد بشر و قشرهای گونه گون، پایه گذاری می شود.
«بَقِیَّةُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ.» (16) ماندگار خدا برای شما خیر - سودمند و مورد نیاز- است اگر باور کنید.
«أَ فَغَیْرَ دِینِ اللَّهِ یَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ‌». (17) آیا جز دین خدا را می جویند؟ با این که آن چه در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه تسلیم اویند و به سوی او باز خواهند گشت.
مهدیا، بیا که انگیزه‌ها، شایستگی‌ها، همدلی‌ها، ارزش‌ها و رویکردهای روحانی، خداپرستانه و آخرت گرایانه تو را انتظار می کشند.

علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن *** که این مفرّح یاقوت در خزانه‌ی توست
من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی *** در خزانه به مُهر تو و نشانه‌ی توست (18)

«وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ». (19) ما اراده کرده ایم که گروه مستضعفِ در زمین را، پیشوایان مردم و وارثان حکومتِ زمین قرار دهیم.
مهدیا، دنیا، پیش از ظهور تو، به دالان و تونل تاریک، محدود، پُر مخاطره با چراغ‌های مصنوعی تعبیه شده می ماند که ما در آن می بایست با مراقبت و احتیاط و تدبیر وعمل، باورمندانه به انتظار برهه‌ی فروغ طبیعی و فراخ زمانه‌ی ظهور تو پیش رویم.
«یَهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَ یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یَهْدِیهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ‌». (20) خداوند به واسطه‌ی او کسانی را که از پی خشنودی او راه سلامت را می پیمایند رهنمون می شود و آنان را از تاریکی به نور وارد ساخته، به راه راست هدایت می کند.

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن *** مگر آن که شمع رویت به رهم چراغ دارد (21)

مهدیا، ذرّه ذرّه‌ی حضورم در پیچاپیچ زندگی، وامدار وجود توست و دلادل در فراز و فرود آن، چشم انتظار، به ظهورت امید بسته است. "یا رب مکن امید کسی را تو ناامید." (22)
مهدیا، تو خواهی آمد؛ به روزگار نامبردار تو سوگند که از نصیبه‌ی ازل به غمزه‌ی چشم خمار تو رنگ الفت و طرح محبت دارد، تو خواهی آمد.
«إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یُوسُفَ لَوْ لاَ أَنْ تُفَنِّدُونِ‌». (23) اگر مرا کم خرد نخوانید من حقیقتاً بوی یوسف را حس می کنم.
«وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ‌». (24) در آن روز مؤمنان شاد می شوند.

خاکِ افلاک نور است
گرد راه بر روی آن رخساره اش بنشسته است
آخر از راه ایمان باز می آید
نور دارد این خبر (25)

مهدیا، خاک دل جامعه‌ی بشری به نسیم جان بخش و روح افزای تو، از خواب آشفته و بی خبری زمستانی بیدار خواهد شد و رویش شکوفه‌های بهاری با عطر دل انگیز آگاهی و نماد توحیدی، سرتاسر آن را فرا خواهد گرفت و گوارایی میوه‌های آن، کام زندگی بشر را شیرین خواهد ساخت.

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی *** از این باد ار مدد خواهی چراغ دل بر افروزی (26)

«اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا.» (27) بدانید که خداوند، زمین را بعد از مرگش، زنده خواهد ساخت.
مهدیا، پس از پیدایش چشم ناپیدا و بینای تو، هر گم گشته ای راه خود را باز یابد و به پژواک برآمده از حنجره‌ی تو، خداگرایی در خاستگاه خویش آرام، منزل گزیند و نور زیبای ایمان تا پستوهای دل‌ها و اندیشه‌ها را فراگرفته، روشن می سازد و همه را از تفرقه و جدایی رهایی می بخشد.
«وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ إِلاَّ لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیداً». (28) هیچ یک از اهل کتاب نیست جز آن که پیش از مرگ، به او ایمان آورند.
مهدیا، از پس ابر غم بار، برآ که تابش تو، پایانه‌ی مهجوریت قرآن و نهایت غربت عترت و کرانه‎ی تنهایی و بی کسی است.
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لاَ یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً». (29) خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل شایسته انجام دادند وعده داده است که آنان را در زمین جانشین قرار دهد، همان گونه پسندیده [در جهان] استقرار خواهد بخشید و ترس و هراسشان را بعد از وحشت به آرامش و امنیت، مبدّل خواهد ساخت، تا تنها مرا بپرستند و شریکی برایم قرار ندهند.

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست *** بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر *** کان چهره‌ی مشعشع تابانم آرزوست
یعقوب وار وا اسفاها همی زنم *** دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست
پنهان ز دیده‌ها و همه دیدها ازوست *** آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست (30)
عالم تمام گشت و به پایان رسید عمر *** ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم. (31)

پی‌نوشت‌ها:

1.صحبت لاری
2. معارج/7 و 6.
3. سراینده اش را نیافتم.
4. سراینده اش را نیافتم.
5. توبه/ 33 و صف/9 . از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام علی (علیه السلام) روایتی است که این آیه را به عصر ظهور تفسیر کرده اند. رک: تفسیر مجمع البیان، ج5، ص 38 ذیل آیه‌ی 33/ توبه. و ج9، ص 191و 192ذیل آیه‌ی 28/ فتح.
6. نیمایوشیج.
7. مفاتیح الجنان، بخشی از دعای افتتاح.
8. حافظ، ص 7، غزل 8.
9. نگارنده.
10. مفاتیح الجنان، بخشی از زیارت عاشورا.
11.مفاتیح الجنان، بخشی از دعای ندبه.
12. همان.
13. حافظ، 28، غزل 38.
14. مفاتیح الجنان، بخشی از دعای عهد.
15. نگارنده.
16. هود/86. از امام باقر (علیه السلام) روایتی است که «بقیةالله... را حضرت مهدی (عج) دانسته‌اند. رک: الکافی، ج1، ص 472، حدیث 5.
17. آل عمران/ 83؛ از امام باقر (علیه السلام) روایت است که این آیه را به عصر ظهور تفسیر کرده اند. رک: بحارالأنوار، ج52، ص 345 به نقل از تفسیر عیاشی ذیل آیه‌ی یاد شده.
18. حافظ، ص 25، غزل34.
19. قصص/ 5؛ از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) گزارش شده است: «نَحنُ تأویلُ هذِهِ الأیَةِ...» (ما تأویل این آیه به شمار می آییم.) رک: بحار الأنوار، ج25، ص 7.
20. مائده/ 16.
21. حافظ، ص 79، غزل 117.
22. سراینده اش را نیافتم.
23. یوسف/ 94.
24. روم/4.
25. نگارنده.
26. حافظ.
27. حدید/17.
28. نساء159؛ از امام صادق (علیه السلام) گزارش شده است: «هذِهِ نَزَلَت فینا خاصَّةً». (این آیه، ویژه‌ی ما نازل شده است) رک: بحارالأنوار، ج46، ص 168، حدیث 11.
29. نور/ 55؛ در روایتی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که این آیه را به شرایط و زمان ظهور امام مهدی (عج) تفسیر کرده اند. رک: همان، ج36، ص304، حدیث 144.
30. مولوی، کلیات شمس تبریزی، ص 203، غزل 441.
31. سراینده اش را نیافتم.