كمك كافى نيست،مشاركت كنيد

۱- فعال تر باشيد: اگر پدرها خود ابتكار عمل را به دست بگيرند، هرگز نخواهند توانست مسووليت تربيت فرزند را آن چنان كه خود مى خواهند و آن چنان كه شايسته فرزندشان است به عهده بگيرند. به جاى اين كه به راحتى كودك خندان يا گريان خود را به بغل مادرش بسپاريد، سعى كنيد جملاتى نظير جمله زير به او بگوييد: «فكر كنم از پسش برميام.» علاوه بر اين پرسيدن و مشورت كردن با همسرتان در مورد چگونگى نگهدارى بچه هيچ اشكالى ندارد: هر دوى شما چيزهايى مى دانيد كه ديگرى مى تواند از آن بهره مند شود.
۲- بيشتر تمرين كنيد:فكر نكنيد كه همسر شما به طرز معجزه آسايى چيزى بيش از آنچه شما در قبال بچه انجام مى دهيد مى داند. هرچه كه او درباره پرورش كودكان مى داند از طريق تجربه عملى ياد گرفته مثل بقيه چيزها و راه درست اين است كه اگر شما هم بتوانيد پدر بهترى باشيد اين است كه خودتان كارهاى مربوطه را انجام بدهيد. اگر احساس عدم اطمينان يا عدم آمادگى مى كنيد از كمك گرفتن نهراسيد.
۳- مفتخر باشيد كه روش خاص خودتان را براى برقرارى ارتباط داريد:مردان و زنان روش هاى متفاوتى براى تعامل با فرزندان شان دارند. مردان بر فعاليت هاى فيزيكى و انرژى تاكيد دارند و زنان بر رشد اجتماعى و عاطفى. به كسى اجازه ندهيد كه به شما بگويد كشتى گرفتن و بالا و پايين پريدن در رختخواب ( با مراعات سلامتى كودك) از كارهاى دخترانه اى كه همسرتان ممكن است انجام دهد( يا بخواهد انجام دهيد) مهم تر است. خشونت طبع و آشفتگى پدر نيز درس هاى ارزشمندى درباره تنظيم احساساتى چون هيجان و برانگيختگى براى كودك دارد. كودكانى با پدران فعال ( از نظر فيزيكى) بسيار محبوب تر هستند و در روابط شان با كودكان ديگر موفق ترند.
۴- از نظر احساسى در دسترس كودك باشيد: بى ترديد تعامل فيزيكى در كودكى بخش مهمى از روابط پدر - فرزندى است، اما بايد از نظر احساسى نيز در موقعيت هاى بحرانى در دسترس باشيد و همراهى كنيد، جان گاتمن پيشنهاد مى كند: «مربيان بايد از احساسات خودشان آگاه باشند تا بتوانند احساسات فرزندانشان را درك كنند. بنابراين بايد هر كارى كه لازم است بكنيد تا ارتباط نزديكى با كودك برقرار كنيد.»
۵- مشاركت كنيد نه كمك! پدر به عنوان كمك كار، يك مدل تاريخ مصرف گذشته است. اگر مردان مايلند كاملا در مراقبت و تربيت فرزندان مشاركت كنند، آن ها بايد مسووليت خانه دارى و بچه دارى را فعالانه با همسرشان تقسيم كنند.
۶- فقط آخر هفته ها در دسترس نباشيد:براى اين كه يك پدر فعال و موثر باشيد، در تصميمات روزانه مرتبط با كودك تان مداخله كنيد. سپردن همه چيز به همسرتان به اين معنى است كه پدر فقط در گوشه هاى كوچكى از زندگى كودك نقش دارد. بدون شركت در كارهاى عادى و روزمره و فعاليت هايى كه دوران كودكى را شكل مى دهند، پدران، كودكانشان را با خصوصيات خاص و ظريف شان نخواهند شناخت، دانستن اين خصوصيات براى اين كه پدرى حساس و فعال و مشاركت كننده باشيد اهميت فراوان دارد.
۷- براى همسرتان احترام قايل شويد و آن را آشكارا نشان دهيد: پدر فعال و مشاركت كننده به اين معنى است كه همه روش هايى كه همسرتان براى اداره خانواده به كار مى برد به رسميت بشناسيد و به تصميماتى كه در زمان غيبت شما مى گيرد احترام بگذاريد. بكوشيد سيستمى را در خانواده ايجاد كنيد كه در آن والدين و فرزندان فعاليت هايى را مشتركا انجام دهند. همچنان كه فرزندان رشد مى كنند به آن ها نيز اجازه دهيد در فرآيند طراحى چنين فعاليت هايى مشاركت كنند.
۸- نياز به ارتباط را فراموش نكنيد:اگر همسرتان براى تقسيم نقش تربيت فرزند با شما، بى ميل است. به او فرصت بدهيد تا متوجه شود كه درخواست شما براى مشاركت بيشتر در پرورش كودك واقعا جدى است و شما شايستگى و انگيزه كافى براى تغيير در ميزان مشاركت تان در امر بچه دارى را دارا هستيد.