كرفس

گياهى است دوساله به ارتفاع تا ۱۰۰ سانتى متر با رايحه اى قوى و شاخص و ساقه گوشتى و توپر. برگ ها يك يا دو بار شانه اى، قطعات برگ ها مثلثى، لوزى يا سرنيزه اى در حاشيه لوب دار و دندان اره اى يا دالبر. چترها با پايه اى كوتاه يا بدون پايه، ميوه تخم مرغى پهن است. ميوه هاى رسيده گياه استفاده دارويى دارد. ميوه ها به رنگ قهوه اى، بيضوى بدون بال، داراى خطوط برجسته و سفيد و داراى دو زائده شاخك مانند هستند. ميوه هاى كرفس داراى بوى معطر مخصوص و مزه متمايل به تلخ است. بهترين زمان جمع آورى ميوه ها به هنگام رسيدن كامل آن يعنى در ماه هاى مرداد و شهريور است. مهمترين مواد موثر ميوه هاى كرفس روغن فرار آن است. از جمله تركيبات مهم اصلى موجود در اسانس كرفس ليمونن و سلنين هستند. از كرفس به عنوان آرامبخش، ضدعفونت ادرارى و در آرتريت روماتوئيد به عنوان داروى ضدالتهاب استفاده مى شود. در طب گذشته به عنوان مدر و ضدنفخ مورد استفاده قرار مى گرفته است. اين گياه در قاره هاى آسيا، اروپا، آمريكا و آفريقا كشت داده مى شود. كرفس در ايران علاوه بر كشت در مناطق مختلف در شمال شرقى كشور در سمنان، در شرق و جنوب شرقى در سيستان و بلوچستان و زابل يافت مى شود. ميوه هاى آن بايد دور از نور مستقيم و رطوبت و در ظروف سربسته غيرپلاستيكى نگهدارى شود.