امام عسکری (علیه السلام) و نماز

شیخ مفید و غیره روایت کرده اند که بنی عبّاس داخل شدند به صالح بن وصیف در زمانی که حبس کرده بود حضرت امام حسن عسکری ـ علیه السّلام ـ را، و به او گفتند که تنگ بگیر بر او،

صالح گفت چه کنم من با او، همانا سپرده ام او را به دست دو نفری که بدترین اشخاص می باشند که من پیدا کرده ام ایشان را، یکی را نام علیّ بن یارمش است و دیگری اقتامش و اینک آن دو نفر اهل نماز و روزه گشته اند و رسیده اند در عبادت به مقامی عظیم پس امر کرد آن دو نفر را آوردند.

پس ایشان را عتاب کرد و گفت وای بر شما، چیست شأن شما با این شخص، گفتند چه بگوییم در حقّ مردی که روزها را روزه می گیرد و شبها را تا به صبح به عبادت مشغول است، تکلم نمی کند با کسی و مشغول نمی شود به غیر از عبادت .

و هر وقت نظر به ما می افکند، بدن ما می لرزد و چنان می شویم که مالک نفس خود نیستیم و خودداری نمی توانیم بکنیم،

آل عبّاس چون این را شنیدند برگشتند از نزد صالح، در کمال ذلّت به بدترین حالی، مؤلّف گوید: از روایات ظاهر می شود که آن حضرت بیشتر اوقات محبوس و ممنوع از معاشرت بود و پیوسته مشغول بود به عبادت[1].

عبادتها، ذکرها و سجده های آن حضرت آن چنان عاشقانه و پر سوز و گداز بود که در و دیوار و سایر موجودات و حتی دشمنانش را متاثر می ساخت .

و این همان مصداق آیه شریفه است که در مورد حضرت داودعلیه السلام می فرماید: «یسبحن بالعشی والاشراق »[2]; «کوهها [به همراه حضرت داودعلیه السلام] هر شامگاه و صبحگاه تسبیح می گفتند .»

امام حسن عسکری (ع)  در برکة السّباع میان شیران
روایت شده که حضرت امام حسن عسکری ـ علیه السّلام ـ را سپردند به نحریر و نحریر تنگ می گرفت بر آن حضرت، و اذّیت می کرد آن جناب را، زوجه اش با او گفت:

ای مرد بترس از خدا به درستی که تو نمی دانی که کیست در منزل تو، پس شروع کرد در بیان اوصاف حضرت عسکری ـ علیه السّلام ـ از صلاح و عبادت و جلالت آن حضرت و گفت من می ترسم،

ر تو از این رفتار تو به آن حضرت ، نحریر گفت: به خدا سوگند که من او را در برکة السّباع میان شیران و درندگان خواهم افکند، پس اجازه طلبید از خلیفه در این امر، او را اجازه داد.

پس آن حضرت را افکند بنزد شیران و شک نداشتند در آن که شیران آن حضرت را خواهند خورد، پس نظر کردند در آن محل که از حال آن جناب خبری گیرند، دیدند آن جناب را ایستاده، و نماز می خواند و سباع در دور آن حضرت می باشند، پس امر کرد که آن جناب را بیرون آورند، و بخانه اش بردند[3].

حضرت عسکری علیه السلام همواره در مورد سجده های طولانی به شیعیانش توصیه کرده و می فرمود: «اوصیکم بتقوی الله والورع فی دینکم والاجتهاد لله . . . وطول السجود; [4] شما را به پارسایی، پرهیزگاری در دینتان و تلاش برای خدا . . . و انجام سجده های طولانی سفارش می کنم .»

سجده های طولانی و خاکساری در برابر حق آثار ارزشمندی برای بندگان خدا جوی به همراه دارد و نزدیکترین و میانبرترین راه به سوی حق زمانی است که انسان سر بر آستان ربوبی گذاشته و نهایت بندگی خود را به نمایش می گذارد .

رسول خداصلی الله علیه وآله روزی مشغول تعمیر خانه اش بود و مردی از آنجا عبور می کرد . از نزدیک آمده و عرضه داشت: یا رسول الله! من بنایی بلدم، آیا به شما کمک کنم؟

پیامبرصلی الله علیه وآله به او اجازه داد . بعد از اتمام کار، حضرت رسول صلی الله علیه وآله به او فرمود: حالا در مقابل زحمت خود از ما چه می خواهی؟ بنا بلافاصله گفت:

بهشت می خواهم . رسول الله لحظه ای سر به پایین انداخت و سپس پیشنهاد او را پذیرفت . هنگامی که مرد با خوشحالی تمام از پیامبرصلی الله علیه وآله جدا شد،

حضرت او را صدا کرده و فرمود: «یا عبد الله! اعنا بطول السجود; [5]ای بنده خدا! [البته] تو هم ما را با سجده های طولانی یاری کن!»

علامت مومن
قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام – : عَلامَهُ الاْیمانِ خَمْسٌ: التَّخَتُّمُ بِالْیَمینِ، وَ صَلاهُ الإحْدی وَ خَمْسینَ، وَالْجَهْرُ بِبِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، وَ تَعْفیرُ الْجَبین، وَ زِیارَهُ الاْرْبَعینَ.[6]

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: علامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)،.

خواندن «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را ـ در حال سجده ـ روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین – علیه السلام – انجام دادن.

توضیح و شرح پنجاه و یک رکعت نماز
در توضیح فراز ۵۱ رکعت نماز،  لازم است به این نکته اشاره شود که مقصود حضرت از ۵۱ رکعت نماز، ۱۷ رکعت نمازهای واجب و ۳۴ رکعت نوافق آنهاست .

البته نافله به نمازهای مستحبی می گویند اما چون برای نافله های نمازهای واجب تاکید فراوان شده و بویژه در مورد نافله های شب سفارش بیشتری صورت گرفته است.

به این جهت در این روایت انجام آنها در کنار نمازهای فریضه یکی از نشانه های اهل ایمان و شیعیان اعلام شده است .ترتیب آنها همچنانکه در کتابهای فقه و حدیث و دعا آمده است در غیر روزهای جمعه این چنین می باشد:

نافله نماز صبح دو رکعت و قبل از فریضه خوانده می شود . نافله نماز ظهر هشت رکعت و پیش از نماز ظهر، نافله عصر همانند ظهر هشت رکعت و قبل از فریضه می باشد.

و نافله نماز مغرب چهار رکعت، بعد از فریضه مغرب بوده و نافله نماز عشاء بعد از فریضه و دو رکعت نشسته خوانده می شود و یک رکعت محسوب می گردد، و یازده رکعت هم نافله شب است.

که وقت آن از نصف شب تا اذان صبح می باشد . با این حساب ۳۴ رکعت نافله و ۱۷ رکعت فریضه جمعا ۵۱ رکعت نماز برای مؤمنین در هر روز منظور شده و در این حدیث بدان اشارت رفته است 

محراب عبادت
 محمد شاکری از همراهان امام عسکری علیه السلام در توصیف سیره عبادی – عرفانی آن حضرت می گوید:

او در محراب عبادت می نشست و سجده می کرد در حالی که من پیوسته می خوابیدم و بیدار می شدم و می خوابیدم در حالی که او در سجده بود . او کم خوراک بود .

برایش میوه هایی می آوردند، او یکی دو دانه از آنها را می خورد و می فرمود: محمد! اینها را برای بچه ایت ببر [7] .

عبادت با تفکّر
قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام – : لَیْسَتِ الْعِبادَهُ کَثْرَهُ الصّیامِ وَالصَّلاهِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَهُ کَثْرَهُ التَّفَکُّرِ فی أمْرِ اللهِ.[8]

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می باشد.

نماز اول وقت
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام – : أجْمِعْ بَیْنَ الصَّلاتَیْنِ الظُّهْرِ وَالْعَصْرِ، تَری ما تُحِبُّ.[9]

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: نماز ظهر و عصر را دنباله هم ـ در اوّل وقت ـ انجام بده، که در نتیجه آن فقر و تنگ دستی از بین می رود و به مقصود خود خواهی رسید.

غبطه در قیامت
قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام – : إنَّکُمْ فی آجالِ مَنْقُوصَه وَأیّام مَعْدُودَه، وَالْمَوْتُ یَأتی بَغْتَهً، مَنْ یَزْرَعُ شَرّاً یَحْصَدُ نِدامَهً.[10]

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: همانا شما انسان ها در یک مدّت و مهلت کوتاهی به سر می برید که مدّت زمان آن حساب شده و معیّن می باشد و مرگ، ناگهان و بدون اطلاع قبلی وارد می شود و شخص را می رباید.

پس متوجّه باشید که هرکس هر مقدار در عبادت و بندگی و انجام کارهای نیک تلاش کند ـ فردای قیامت ـ غبطه می خورد که چرا بیشتر انجام نداده است و کسی که کار خلاف و گناه انجام دهد پشیمان و سرافکنده خواهد بود.

تلاش در عبادت
- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام – : إنّ الْوُصُولَ إلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ إلاّ بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ.[11]

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: همانا رسیدن به خداوند متعال و مقامات عالیه یک نوع سفری است که حاصل نمی شود مگر با شب زنده داری ـ و تلاش در عبادت و جلب رضایت او در امور مختلف 

سجده های طولانی 
 قالَ – علیه السلام – لِشیعَتِهِ: أوُصیکُمْ بِتَقْوَی اللهِ وَالْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاْجْتِهادِ لِلّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدیثِ، وَأداءِ الاْمانَهِ إلی مَنِ ائْتَمَنَکِمْ مِنْ بِرٍّ أوْ فاجِر، وِطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِ..[12]

امام حسن عسکری – علیه السلام – به شیعیان و دوستان خود فرمود: تقوای الهی را پیشه کنید و در امور دین ورع داشته باشید، در تقرّب به خداوند کوشا باشید و در صحبت ها صداقت نشان دهید.

هرکس امانتی را نزد شما نهاد آن را سالم تحویلش دهید، سجده های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و به همسایگان خوش رفتاری و نیکی نمائید.

نماز شب در کلام امام حسن عسکری (ع) 
حضرت عسکری علیه السلام در پیامی که به علی بن بابویه قمی (پدر شیخ صدوق) فرستاده است، بر این نکته تاکید ورزیده و می فرماید:

«وعلیک بصلاه اللیل، فان النبی صلی الله علیه وآله اوصی علیاعلیه السلام فقال: یاعلی علیک بصلاه اللیل، ومن استخف بصلاه اللیل فلیس منا، فاعمل بوصیتی وآمر جمیع شیعتی حتی یعملوا علیه; (۸)

بر تو باد که نماز شب بخوانی، همانا پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام وصیت نموده و فرمود: ای علی! بر خودت نماز شب را لازم بدان! .

و کسی که خواندن نماز شب را سبک بشمارد از ما نیست [. ای علی بن بابویه!] به وصیت من عمل کن و به جمیع شیعیان من نیز فرمان بده که چنین کنند .»

یادی از نماز ابوذر در کلام  امام حسن عسکری علیه السلام
از امام حسن عسکری علیه السلام در ذیل آیه «ویقیمون الصلوه » داستانی در مورد نماز ابی ذر نقل شده است که مروری بر آن در اینجا مناسب می نماید .

امام حسن عسکری علیه السلام فرمود: روزی حضرت ابوذر غفاری به محضر رسول خداصلی الله علیه وآله آمده و عرضه داشت: یا رسول الله!

من در حدود ۶۰ راس گوسفند دارم و نمی خواهم بخاطر آنها همیشه در بادیه باشم و از فیض محضر شما محروم شوم و همچنین دوست ندارم آنها را به یک شبانی بسپارم تا به آنها ستم کرده و حقوقشان را رعایت نکند; تکلیف من چیست؟

رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: فعلا برو و گوسفندانت را بچران . ابی ذر طبق فرمان پیامبر به صحرا رفت و در روز هفتم به نزد پیامبر آمد . رسول خداصلی الله علیه وآله از وی سؤال کرد:

ای اباذر! گوسفندانت را چه کردی؟ او پاسخ داد: یا رسول الله گوسفندان من قصه شگفت انگیزی دارند! پیامبر فرمود: ای اباذر مگر چه شده؟ چه قصه ای؟

اباذر در پاسخ اظهار داشت: یا رسول الله! من مشغول نماز بودم، گرگی به گوسفندانم حمله کرد، پس گفتم: خدایا نمازم، خدایا گوسفندانم! در آن حال من متحیر بودم که نمازم را بشکنم و از گوسفندان دفاع کنم یا نمازم را ادامه دهم .

ادامه نماز را انتخاب کردم، در این حال شیطان مرا وسوسه کرد و به من گفت: ای اباذر! چه می کنی؟ اگر گرگ گوسفندانت را هلاک کند و تو همچنان نمازت را ادامه دهی در دنیا سرمایه ای برای زندگی ات نخواهد ماند .

به شیطان پاسخ دادم: برای من ایمان به وحدانیت خداوند و ایمان به رسالت حضرت محمدصلی الله علیه وآله و ولایت برادرش علی علیه السلام و دشمنی با دشمنان آن بزرگواران بهترین سرمایه است که باقی خواهد ماند; بعد از اینها هر چه از من فوت شود اهمیتی ندارد .

در این حال نمازم را ادامه دادم و گرگ یکی از گوسفندانم را ربود، اما با حیرت تمام دیدم که در آن لحظه شیری پیدا شد و گرگ را کشته و آن گوسفند را از چنگال وی رهانیده و به داخل گله بازگردانید .

سپس مرا مورد خطاب قرار داده و [با زبان فصیحی] گفت: ای اباذر! نمازت را با خیال راحت ادامه بده، خداوند تبارک و تعالی مرا مامور کرده که از گوسفندانت مواظبت نمایم تا اینکه از نماز فارغ شوی .

من نماز را به پایان رساندم در حالی که حیرت و تعجب تمام وجودم را فرا گرفته بود و خدا می داند که چه حالی داشتم . در این موقع شیر به نزدم آمده و به من گفت:

«امض الی محمدصلی الله علیه وآله فاخبره ان الله تعالی قد اکرم صاحبک الحافظ لشریعتک ووکل اسدا بغنمه یحفظها; نزد حضرت محمدصلی الله علیه وآله برو و به آن حضرت خبر بده که:

خداوند متعال دوست تو را که از شریعتت پاسداری می کرد گرامی داشت و برای گله اش شیری را به محافظت گماشت .» با شنیدن این ماجرا، همه حاضران از قصه اباذر شگفت زده شدند .

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: ای اباذر! راست گفتی و به یقین من، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام به راستی تو و قصه ات ایمان آوردیم .

اما برخی از منافقین که در حدود ۲۰ نفر بودند، گفتند: محمدصلی الله علیه وآله با اباذر تبانی کرده اند که ما را بفریبند . ما باید خودمان او را تعقیب کنیم و ببینیم آیا واقعا شیری در هنگام نماز از گله اباذر محافظت می کند؟

آنها آمدند و با چشمان خود دیدند که اباذر در حال نماز است و شیری گله او را می چراند و از آنها مواظبت می کند . هنگامی که اباذر دوباره به حضور رسول الله صلی الله علیه وآله شرفیاب شد، پیامبرصلی الله علیه وآله خطاب به وی فرمود:

«یا اباذر انک احسنت طاعه الله، فسخر الله لک من یطیعک فی کف العوادی عنک، فانت افضل من مدحه الله عزوجل بانه یقیم الصلاه;

ای اباذر! تو اطاعت خدا را به نحو احسن انجام دادی و خداوند کسی را برای پاسبانی گوسفندانت در تسخیر تو درآورد که در وسط بیابان از تو اطاعت می کند، پس تو گرامی ترین کسی هستی که خداوند متعال او را به اینکه نماز اقامه می کند ستوده است! (14) »

درجات اهل نماز
 حضرت عسکری علیه السلام در یک روایتی به درجات اهل نماز اشاره کرده و فرمودند: زمانی که بنده به سوی جایگاه نمازش می رود تا نماز بخواند خدای عزوجل به ملائکه اش می فرماید:

«آیا بنده مرا نمی بینید که چگونه از همه خلائق بریده و به سوی من آمده است، در حالی که به رحمت و جود و رافت من امیدوار است؟ شما را شاهد می گیرم که رحمت و کرامت خود را مخصوص او گردانیدم . [15]»

آخرین نماز امام حسن عسکری (ع) 
 عقید خادم می گوید: هنگامی که حضرت عسکری علیه السلام در بستر بیماری بود و واپسین لحظات حیات خویش را می گذرانید، مقداری داروی جوشانده خواست، ما آنرا آماده کرده و به محضرش آوردیم.

امام متوجه شد که وقت نماز صبح رسیده است، فرمود: می خواهم نماز بخوانم، سجاده حضرت را در بسترش گستردیم،

امام از خادمه ایکه در آنجا حضور داشت آب وضو را گرفته و بعد از اینکه با آن آب وضوی کاملی را به جا آورد، آخرین نماز صبح را در همان بسترش خواند و لحظاتی بعد روح بلند آن حضرت به عالم بالا عروج نمود[16].

نحوه خواندن نماز امام حسن عسکری (ع)
نماز امام حسن عسکری (ع) در کتاب مفاتیح الجنان در ذیل اعمال روز جمعه به همراه نماز سایر ائمه علیهم السلام آمده است.

این نماز در کتاب مفاتیح الجنان آمده و شیخ عباس قمی در توضیح آن آورده است: سید بن طاووس در جمال الاسبوع از برای هریک از ائمه علیهم السلام نمازی با دعا ذکر نموده از جمله نماز امام حسن عسکرى علیه السلام؛

چهار رکعت است در دو رکعت :اول بعد از «حمد» پانزده مرتبه سوره «إذا زلزلت» و در دو رکعت دوم بعد از «حمد» پانزده مرتبه «توحید».

اوقات خواندن نماز امام حسن عسکری (ع)
خواندن این نماز در روز جمعه افضل است و به هنگام نقل نماز‌ها هر یک را که به روز جمعه اختصاص دارد متذکر می‌شود. از این رو، چون در مورد این نماز صحبتی از اختصاص داشتن آن به روز جمعه نمی‌کند معلوم می‌گردد که این نماز را در هریک از ایام هفته می‌توان انجام داد.

نماز امام حسن عسکری (ع) علاوه بر مفاتیح در کتاب جمال الاسبوع هم آورده شده است و به این شرح است:[17]

 دعای  بعد از  نماز امام حسن عسکری (ع)
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
خدایا از تو مى خواهم براى آن که ستایش مخصوص تو است و معبودى جز تو نیست
الْبَدىءُ قَبْلَ کُلِّ شَىءٍ وَ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ
که پیش از هر چیزى بوده اى و تویى زنده و پاینده
وَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الَّذى لاَ یُذِلُّکَ شَیْ‌ءٌ
و معبودى جز تو نیست که چیزى خوارت نتواند کرد
وَ اَنْتَ کُلَّ یَوْمٍ فى شَاْنٍ لا اِلهَ اِلاّ
و تو هر روز در کارى هستى معبودى جز تو نیست
اَنْتَ خالِقُ ما یُرى وَ ما لایُرى
(تویى) آفریننده آن چه دیده شود و آن چه دیده نشود
الْعالِمُ بِکُلِّ شَىءٍ بِغَیْرِ تَعْلیمٍ
داناى به هر چیزى بى آن که کسى یادت دهد
اَسْئَلُکَ بِآلاَّئِکَ وَ نَعْمَائِکَ
از تو مى خواهم به حق نعمت هاى ظاهر و باطنت
بِاَنَّکَ اللّهُ الرَّبُّ الْواحِدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ.
زیرا تویى خداى پرورنده یگانه، نیست معبود به حقى جز تو که بخشاینده و مهربانى
وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
و از تو مى خواهم، زیرا تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست
الْوِتْرُ الْفَرْدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ
و یگانه فرد یکتا و بى نیازى
الَّذى لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ
که نزاید و نه زائیده شده و نیست برایش همتایى هیچ کس
وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
و از تو مى خواهم که تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست
اللَّطیفُ الْخَبیرُ الْقاَّئِمُ عَلى کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ الرَّقیبُ الْحَفیظُ
و لطیف و آگاه و نگهبان بر هر شخصى بدان چه مى کند و مراقب و نگهدارى
وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اللّهُ الاَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ شَىءٍ
و از تو مى خواهم به خاطر آن که خداى نخست پیش از هر چیز
وَالاخِرُ بَعْدَ کُلِّ شَىءٍ وَالْباطِنُ دُونَ کُلِّ شَىءٍ
و پایان پس از هر چیزى و پنهان در نزد هر چیزى
الضّاَّرُّ النّافِعُ الْحَکیمُ الْعَلیمُ
و زیان ده و سود بخش و با حکمت دانا
وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
و از تو مى خواهم، چون تویى که معبود به حقى جز تو نیست
الْحَىُّ الْقَیُّومُ الْباعِثُ الْوارِثُ الْحَنّانُ الْمَنّانُ
زنده و پاینده و برانگیزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منت بخش
بَدیعُ السَّمواتِ والاَرْضِ ذُوالْجَلالِ وَالاِکْرامِ
پدیدآرنده آسمآن‌ها و زمین داراى جلال و کرامت
وَ ذُوالطَّولِ وَ ذُوالْعِزَّةِ وَ ذُو السُّلْطانِ
و صاحب فضل و عزت و داراى سلطنت و قدرت
لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَحَطْتَ بِکُلِّ شَىءٍ عِلْماً
معبودى جز تو نیست که علمت به هر چیزى احاطه دارد
وَ اَحْصَیْتَ کُلَّ شَىءٍ عَدَداً
و عدد هر چیز را شماره کرده اى
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
درود فرست بر محمد و آل او

خواص نماز امام حسن عسکری (ع)
در روزهایی که بسیاری از افراد برای رسیدن به خواسته ها و حل مشکلات به سمت خرافه و گاهی امور غیر شرعی می‌روند، سفارش به بهره مندی از خواص نماز امام حسن عسکری در روز پنجشنبه برای حاجت روایی و ازدواج شده است. باید این حال تاثیر خواندن این نماز نیاز به اعتقاد و مداومت بر آن دارد.

از دیگر خواص نماز امام حسن عسکری که به آن اشاره شده است طلب آرامش و فراموش کردن مشکلات دنیوی است. این نمازی است که ایشان در مدت گرفتار شدن در زندان عباسیان برای آرامش خود و تحمل مشکلات زندان می‌خواندند و آن را به دیگران سفارش می‌کردند.

نتیجه:
از مطالب نماز در کلام امام حسن عسگری (ع) به یک نکته اشاره می کنیم:
 تماز را برای شناخت خدا و هدف عالی تری با تفکر و اندیشه بخوانیم .در حدیثی از پیامبر اسلام،حضرت محمد(ص) آمده است: یک ساعت تفکر ، از هفتاد سال عبادت بدون تفکر ارزشمندتر است.

آن چه در آیات و روایات  راجع به تفکر آمده اشاره به تفکری دارد که از ظلمت به نور رهنمون کند! تفکری که انسان را از حالت ایستایی بازستاند و به حرکت و پویایی درآورد.پس از نظر اسلام هر تفکری عبادت نیست ،
 

پی نوشت:

[1] . مناقب آل ابیطالب/ ج 4/ 429، منتهی الآمال/ ج 2/ باب سیزدهم/ فصل دوم/ 264 و 265.
[2]. کشف الغمه، ج ۳، ص 18.
[3] . منتهی الآمال/ ج 2/ باب سیزدهم/ فصل 2/ ص 265 و 266.
[4] تحف العقول، ص ۴۸۷ .
[5] وسائل الشیعه، ج ۶، ص ۳۷۸ .
[6].حدیقه الشّیعه، ج ۲، ص ۱۹۴.
[7].بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲۵۳ .
[8].مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۱۸۳، ح ۱۲۶۹۰.
[9].الکافی، ج ۳، ص ۲۸۷، ح ۶.
[10].أعیان الشّیعه، ج ۲، ص ۴۲.
[11].أعیان الشّیعه، ج ۲، ص ۴۲.
[12].أعیان الشّیعه، ج ۲، ص ۴۱.
[13] .مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۶۳; الامامه و التبصره، علی بن بابویه قمی، ص ۱۶۲ .
[14]. تفسیر امام العسکری علیه السلام، ص ۷۲ به بعد; بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۲۳۱، ۲۳۲، ۲۳۳، با تلخیص .
[15] جامع احادیث الشیعه، ج ۴، ص ۲۲ .
 [16].کمال الدین، ص ۴۷۳; بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۳۳۱ .
 [17].شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، مهر ثامن الائمه، چاپ سوم، اصفهان 82، ص 97.