مترجم: حمید وثیق زاده
منبع:راسخون
منبع:راسخون
افسردگی غالباً ارثی است. علت آن می‌تواند سوء استفاده جسمی یا جنسی باشد یا به دلیل وقوع اتفاقی اضطراب‌آور همچون طلاق، مرگ و یا از هم پاشیدن یک ارتباط عاطفی ایجاد شده باشد. علت هرچه باشد افسردگی یک بیماری زیست‌شناختی است. به هیچ وجه مسئله شرم‌آوری نیست و احتیاج به درمان دارد. اغلب برای نوجوانان ترکیبی از دارودرمانی و رفتاردرمانی شناختی توصیه می‌شود.
اگر فکر می‌کنید که نوجوان شما افسرده است، آن‌ها را برای ارزیابی بیاورید. از دکترتان بخواهید یک روانپزشک به شما معرفی کند یا به یک کلینیک محلی سلامت روان مراجعه کنید.
افسردگی نوجوانان را نباید تنها دمدمی مزاجی، تنگ‌خلقی یا غمگینی گذرا محسوب کرد؛ این قضیه مشکلی جدی است که تمام جنبه‌های زندگی نوجوان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. افسردگی نوجوان می‌تواند منجر به سوء مصرف مواد مخدر و الکل، بیزاری از خود و خودزنی، بارداری، خشونت و یا حتی خودکشی شود. اما شما به عنوان یک والد، معلم و یا دوست نگران و مسئول راه‌های بسیاری برای کمک در اختیار دارید. صحبت با نوجوان در مورد مشکلش و ارائه حمایت از جانب شما می‌تواند به برگرداندن نوجوان به حالت عادی کمک شایانی کند.
تصورات غلط بسیاری در مورد افسردگی نوجوانان وجود دارد. بله، دوران نوجوانی سال‌های دشواری است اما بسیاری از نوجوانان احساس وحشت و نگرانی خویش را با دوستی‌های خوب، موفقیت در مدرسه و یا فعالیت‌های اجتماعی به تعادل می‌رسانند و حس قوی‌ای نسبت به خویش پیدا می‌کنید.
درک افسردگی در نوجوانان
انتظار می‌رود گاهی حالات بد و یا رفتارهای عجیب از سوی نوجوانان دیده شود اما افسردگی چیزی متفاوت است. افسردگی می‌تواند جوهر و ماهیت شخصیت یک نوجوان را از بین ببرد، و باعث احساس نیرومندی از غم و اندوه، ناامیدی و خشم گردد.
چه بروز افسردگی نوجوان به واقع رو به افزایش گذاشته باشد چه ما امروزه بیشتر از آن مطلع شده باشیم تفاوتی ندارد. این واقعیت به قوت خود باقی است که افسردگی در نوجوانان بسیار بیش از آنچه مردم فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد. و اگر چه افسردگی بسیار قابل درمان است، کارشناسان میگویند تنها یک پنجم نوجوانان افسرده کمک دریافت می‌کنید. برخلاف بزرگ‌سالان، که خود می‌توانند به دنبال درخواست و یافتن کمک برای خود باشند، نوجوانان غالباً برای شناخت رنج‌هایشان و برای گرفتن درمان مورد نیازشان باید بر والدین، معلمان و یا مراقبین دیگر تکیه کنند. بنابراین اگر نوجوانی در اطراف خود دارید ضروری است که بدانید افسردگی نوجوانان چه علائمی دارد و برای مقابله با آن و درمانش چه باید کرد.
علائم و نشانه‌های افسردگی نوجوان
نوجوانان با فشارهای بسیاری روبه رو هستند از تغییرات دوران بلوغ گرفته تا پاسخ به این پرسش که چه کسی هستند و جایگاهشان کجاست. نوجوانان که در مرحله گذار از کودکی به بزرگ‌سالی هستند و درصدد یافتن استقلال خود هستند ممکن است با والدین خود دچار تعارض شوند. با این احوال همواره ساده نیست که میان افسردگی و دمدمی مزاجی عادی نوجوانان فرق بگذاریم. چیزی که قضیه را بغرنج‌تر می‌کند این است که نوجوانان افسرده همیشه ناراحت به نظر نمی‌رسند و یا اغلب در انزوا به سر نمی‌برند. برای برخی از نوجوانان افسرده، علائمی چون تحریک‌پذیری، پرخاشگری، و خشم برجسته‌تر است. علائم و نشانه‌های افسردگی در نوجوانان
اگر اطمینان ندارید که نوجوانتان افسرده است و یا تنها خصوصیات مربوط به دوران نوجوانی را از خود بروز می‌دهد، در نظر آورید که علائم چه مدت وجود دارند، تا چه اندازه شدید هستند و نوجوان تا چه اندازه متفاوت از گذشته رفتار می‌کند. تفاوت‌های طولانی‌مدت و شدید در شخصیت، حالات و یا رفتارهای نوجوان را باید هشداری حاکی از یک مشکل حادتر در نظر گرفت.
تفاوت بین افسردگی نوجوان و بزرگ‌سال
افسردگی در نوجوانان می‌تواند بسیار با افسردگی در بزرگ‌سالان تفاوت داشته باشد. علائم افسردگی زیر در نوجوانان شایع‌تر است:
خلق‌وخوی تحریک‌پذیر یا عصبانی - همان‌طور که در بالا اشاره شد، تحریک‌پذیری، و نه غم و اندوه، اغلب خلق‌وخوی غالب در نوجوانان افسرده است. یک نوجوان افسرده ممکن است بدخلق، خصمانه، ناامید و یا آماده برای واکنش‌های انفجاری عصبی باشد.
دردهای غیرقابل توضیح- نوجوانان افسرده اغلب در مورد بیماری‌های جسمانی مانند سردرد و یا دچار دردهای دستگاه گوارش شکایت دارند. اگر معاینه جسمی کامل هیچ‌گونه مشکل پزشکی‌ای را نشان نمی‌دهد. این دردها ممکن است حاکی از افسردگی باشند.
حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد- نوجوانان افسرده گرفتار احساس بی‌ارزشی هستند این باعث می‌شود نسبت به انتقاد، طرد شدن و شکست بسیار آسیب‌پذیر باشند.
دوری گزینی از برخی از مردم و نه تمام آن‌ها- در حالی که بزرگ‌سالان افسرده گوشه‌گیر و منزوی‌اند، نوجوانان افسرده حداقل برخی از دوستان خود را نگه می‌دارند. با این حال نوجوانان مبتلا به افسردگی ممکن است کمتر از قبل معاشرتی باشند، از والدین خود دوری گزینند و یا اوقات خود را با گروه‌هایی متفاوت سپری کنند.
اثرات افسردگی نوجوان
اثرات منفی افسردگی نوجوانان بسیار فراتر از تنها یک حال و هوای غمناک است. بسیاری از حالت‌ها و رفتارهای عصیانگرانه و ناسالم نوجوانان در حقیقت نشانگر افسردگی هستند. در زیر شیوه‌هایی را ملاحظه خواهید کرد که نوجوانان برای کنار آمدن با مشکلات و دردهای احساسی‌شان استفاده می‌کنید:
مشکلات در مدرسه. افسردگی می‌تواند باعث کاهش انرژی و مشکلات تمرکز بشود. این مسئله می‌تواند منجر به کم شدن حضور نوجوان در مدرسه و افت نمرات شود و دانش‌آموزی که قبلاً موفق بوده را با ناامیدی مواجه کند.
فرار کردن. بسیاری از نوجوانان افسرده از خانه فرار می‌کنید و یا در مورد آن صحبت می‌کنید.چنین تلاش‌هایی معمولاً اعلام درخواست کمک است.
سوء استعمال الکل و مواد مخدر. نوجوانان ممکن است برای "خود درمانی" افسردگی خویش از الکل یا مواد مخدر استفاده کنند. متأسفانه این کار تنها وضعیت را بدتر می‌کند.
اعتماد به نفس پایین. افسردگی می‌تواند سبب بروز و تشدید احساس نازیبا بودن، شرم، شکست، و بی‌ارزشی شود.
اعتیاد به اینترنت. نوجوانان ممکن است برای فرار از مشکلات خویش به اینترنت پناه ببرند. اما استفاده بیش از حد از کامپیوتر تنها انزوای آن‌ها را افزایش می‌دهد، آن‌ها را افسرده‌تر می‌کند.
رفتار بی‌پروا. نوجوانان افسرده ممکن است درگیر رفتارهای خطرناک و پ ریسک شوند، رفتارهایی همچون رانندگی بی‌احتیاط و بی‌پروا، مصرف خارج از کنترل نوشیدنی‌های الکلی، و روابط جنسی ناایمن.
خشونت. برخی از نوجوانان افسرده-خصوصاً آن‌هایی که قبلاً قربانی قلدری و زورگویی بوده‌اند- به خشونت روی می‌آورند. برای نمونه می‌توان به قتل‌عام مدارس کلمباین و نوتون اشاره کرد. نفرت از خود و آرزوی مرگ داشتن می‌تواند به صورت خشونت و جنون آدم کشی فوران کند.
افسردگی نوجوان همچنین می‌تواند با مشکلات روحی و روانی دیگری از جمله اختلالات غذا خوردن و آسیب رساندن به خود، همراه باشد.
علائم هشدار دهنده خودکشی در نوجوانان
نوجوانان بسیار افسرده غالباً در مورد خودکشی فکر می‌کنند، صحبت می‌کنید و یا برای جلب توجه اقدام به خودکشی می‌کنید. اما میزان بالایی از اقدام به خودکشی‌ها در نوجوانان موفقیت‌آمیز است، بنابراین افکار خودکشی یا صحبت پیرامون آن را باید کاملاً جدی گرفت.
در اکثر خودکشی‌های نوجوانان، افسردگی و یا اختلالات روانی دیگر نقش اساسی را بازی می‌کنند. در نوجوانان افسرده‌ای که مصرف الکل و یا مواد مخدر استعمال می‌کنید، خطر حتی بیشتر خودکشی است. از آنجا که خطر خودکشی امری بسیار جدی است، نوجوانان افسرده را باید از نظر بروز رفتار یا افکار خودکشی کاملاً تحت نظر قرار داد و مراقبت کرد.
علائم هشدار دهنده خودکشی در نوجوانان افسرده
اگر گمان می‌برید که نوجوانتان از افسردگی رنج می‌برد، سریعاً با او صحبت کنید. حتی اگر مطمئن نیستید که او مبتلا به افسردگی است، کماکان رفتار و احساسات دردسر ساز و مشکل ساز او می‌تواند نشانه‌ی یک مسئله باشد.
مشکل افسردگی باشد یا نباشد در هر صورت باید هرچه زودتر مورد توجه قرار گیرد و به آن رسیدگی شود. به شیوه‌ای محبت‌آمیز و بدون قضاوت نگرانی‌های خود را با به نوجوانتان بگویید. اجازه بدهید که او بدانید شما چه نشانه‌هایی از افسردگی را مشاهده کرده‌اید و این قضیه چرا شما را نگران می‌کند. سپس او را تشویق کنید تا وضعیتی که در آن به سر می‌برد را برای شما تشریح کند.
ممکن نوجوان به این کار تمایلی نشان ندهد. او ممکن است خجالت بکشد و یا هراس داشته باشد که شما نتوانید درست احساسات او را بفهمید. و یا نوجوانان افسرده ممکن است در ابراز احساسات خویش با دشواری رو به رو شوند.
اگر نوجوان شما ادعا می‌کند هیچ مشکلی وجود ندارد اما با این حال توضیحی برای رفتارهای حاکی از افسردگی خود ندارد، شما باید به غریزه خود اعتماد کنید. به خاطر داشته باشید که انکار، یک احساس قوی است. به علاوه نوجوانان ممکن است باور نکنند که آنچه تجربه می‌کنید ناشی از افسردگی است.
نکاتی برای صحبت با یک نوجوان افسرده
پیشنهاد کمک و حمایت. به نوجوان افسرده اطمینان بدهید که به طور کامل و بدون هیچ قید و شرطی در کنار او هستید. سؤالات زیادی از او نپرسید (نوجوانان دوست ندارند احساس کنند زیر نظرند و تحت‌فشار هستند ) اما برای او این مطلب را کاملاً روشن کنید که شما مایل هستید و آمادگی دارید هرگونه حمایتی که نیاز دارند به آن‌ها ارائه کنید.
به نرمی صحبت کنید اما استوار و ثابت‌قدم باشید. اگر نوجوان، در ابتدای امر شما را به حریم خویش راه نداد، دست از تلاش برندارید. صحبت کردن در مورد افسردگی می‌تواند برای نوجوانان بسیار دشوار باشد. به نرمی و ملایمت با او صحبت کنید تا احساس راحتی کند.
گوش دادن بدون انتقاد . زمانی که نوجوانتان شروع به صحبت و خود افشایی کرد در برابر هرگونه وسوسه‌ی انتقاد و یا قضاوت مقامت کنید. مهم‌ترین مسئله این است که فرزند شما اینک با شما مکالمه می‌کند.از دادن نظرات و توصیه کردن‌های بیجا اجتناب کنید و تصمیم‌گیری نکنید
احساسات او را ارزشمند محسوب کنید. سعی نکنید با صحبت کردن افسردگی نوجوانتان را درمان و رفع کنید حتی اگر مشکلات و نگرانی‌های او به نظر شما احمقانه و غیرمنطقی می‌آید. تنها سعی کنید درد و ناراحتی‌ای که او احساس می‌کند را مورد تصدیق قرار دهید. اگر این کار را نکنید او فکر خواهد کرد احساسات و عواطفش را جدی نگرفته‌اید.
درمان افسردگی نوجوان
افسردگی اگر درمان نشود می‌تواند بسیار مخرب باشد ، بنابراین درست روی دست نگذارید تا علائم به خودی خود محو شوند. اگر علائم هشدار دهنده افسردگی را در نوجوان مشاهده می‌کنید به دنبال درمان برای او باشید.
برای نوجوان از پزشک خانوادگی خود وقت معاینه بگیرید. به پزشک علائم هشدار دهنده افسردگی را که در نوجوان مشاهده کردید، اطلاع دهید و بگویید این علائم چه مدت است که بروز پیدا کرده‌اند و تا چه اندازه زندگی روزانه نوجوان شما را تحت الشعاع قرار داده‌اند و در مورد الگوی تکرار این رفتارها و علائم توضیح دهید. همچنین اگر یکی از بستگان نزدیک نوجوان قبلاً به افسردگی و یا دیگر بیماری‌های روانی مبتلا شده است باید پزشک را در جریان بگذارید. پزشک به عنوان بخشی از غربالگری افسردگی، نوجوان را از لحاظ جسمی معاینه می‌کند و از او نمونه خون می‌گیرد تا مشخص شود آیا علائمی که نوجوان بروز می‌دهد دلیل جسمانی و پزشکی دارند یا خیر.
به دنبال یک متخصص افسردگی باشید
اگر افسردگی نوجوان مربوط به مسائل پزشکی و سلامت جسمانی نیست، از پزشک خود بخواهید شما را به یک روانشناس یا روانپزشک که متخصص کودکان و نوجوانان باشد ارجاع دهد. افسردگی در نوجوانان مسئله‌ی پیچیده ایست خصوصاً وقتی قرار است برای درمان‌های دارویی تصمیم گرفته شود. یک متخصص سلامت روانی با تحصیلات پیشرفته و سابقه درمان نوجوانان بهترین گزینه برای درمان نوجوان شماست.
هنگامی که می‌خواهید یک متخصص را انتخاب کنید حتماً نظر فرزندتان را هم جویا شوید. نوجوانان در مورد تصمیمات درمانی به والدین خویش وابسته‌اند بنابراین به آنچه به شما میگویند گوش دهید. هیچ درمانگری معجزه‌گر نیست و هیچ درمانی برای همه افراد کارساز نیست. اگر فرزند شما احساس خوشایندی ندارد و یا نمی‌تواند با روانشناس یا روانپزشک ارتباط مناسبی برقرار کند، درخواست ارجاع به متخصص دیگری که احتمالاً برای فرزند شما مناسب‌تر است، را بکنید.
تنها به درمان دارویی اکتفا نکنید
درمانگری که انتخاب کرده‌اید در مورد روش‌های درمانی با شما مذاکره خواهد کرد. گزینه‌های درمانی بسیاری برای افسردگی نوجوانان وجود دارد، از جمله گفتار درمانی، گروه یا خانواده درمانی و دارودرمانی.
گفتار درمانی اغلب در افسردگی‌های ملایم تا متوسط گزینه مناسبی برای شروع است. در طی این دوره درمانی ممکن است مشکل فرزند شما حل شود. اگر این‌گونه نشد ممکن است دارودرمانی ضروری باشد. با این حال، از داروهای ضدافسردگی تنها باید به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی گسترده‌تر استفاده شود.
متأسفانه برخی از والدین احساس می‌کنید باید به مصرف داروهای ضدافسردگی نسبت به دیگر درمان‌های پرهزینه و یا زمان بر اولویت داد. با این حال، شما وقت دارید تا گزینه‌های مختلف درمانی را بررسی کنید، مگر در حالتی که نوجوانتان دارای ریسک بالای اقدام به خودکشی باشد که در آن صورت درمان دارویی و/یا مراقبت دقیق ضروری است.
خطرات استفاده از داروهای ضدافسردگی برای نوجوان
در موارد شدید افسردگی، دارو ممکن است به کاهش و بهبود علائم افسردگی کمک کند. با این حال، داروهای ضدافسردگی همیشه بهترین گزینه برای درمان نیست. آن‌ها خطرات و عوارض جانبی مربوط به خود را دارند. اهمیت دارد که قبل از شروع درمانی دارویی برای نوجوانتان مضرات آن را در مقابل فوایدش در نظر بگیرید.
داروهای ضدافسردگی و مغز نوجوان
داروهای ضدافسردگی برای بزرگ‌سالان طراحی و بر روی آنان تست شده است، بنابراین تأثیر آن‌ها بر مغزهای جوان و در حال رشد هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بعضی از محققان ابراز نگران می‌کنید که استفاده از مواد مخدری مانند پروزاک در کودکان و نوجوانان ممکن است در رشد عادی مغز آن‌ها تداخل ایجاد کند.
در نوجوانان مغز به سرعت رشد می‌کند و قرار گرفتن در معرض داروهای ضدافسردگی ممکن است بر این رشد تأثیر بگذارد- خصوصاً بر نحوه مدیریت استرس و تنظیم احساسات.
هشدار داروهای ضدافسردگی برای خودکشی نوجوانان
داروهای ضدافسردگی ممکن است خطر فکر کردن به خودکشی و اقدام برای آن را در برخی از نوجوانان افزایش دهد. تمام داروهای ضدافسردگی از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ملزم هستند که برچسب "جعبه سیاه" را برخود داشته باشند این برچسب حاکی از خطر بالایی است که این محصولات می‌تواند برای افراد زیر 24 سال داشته باشد. در دو ماه اول شروع درمان با داروهای ضدافسردگی خطر خودکشی در بالاترین حد خود است.
نوجوانانی که از اختلال دو قطبی رنج می‌برند، سابقه بیماری اختلال دو قطبی را در خانواده خود دارند و یا دارای سابقه اقدام به خودکشی هستند در معرض خطر شدیدتری برای خودکشی قرار دارند.
نوجوانانی که تحت درمان با داروهای ضدافسردگی هستند را باید به خوبی مراقبت کرد تا اگر علائم افسردگی در آن‌ها شدیدتر شد سریعاً مطلع شوید. علائم هشدار دهنده شامل علائمی حاکی از تشدید اضطراب، تحریک‌پذیری، یا خشم می‌شوند. تغییرات غیرمعمول در رفتار نیز هشداردهنده هستند.
بر مبنای دستورالعمل FDA، بعد از شروع درمان با یک داروی ضدافسردگی و یا تغییر دوز دارو، نوجوان شما باید به دکتر خود مراجعه کند:
یک بار در هفته به مدت چهار هفته
ماه بعد به شکل هر دو هفته یک بار
در پایان 12هفته بعد از آغاز مصرف دارو
علائم هشدار دهنده در مورد نوجوانانی که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنید
اگر متوجه هر کدام از این علائم شدید با دکتر تماس بگیرید
افکار جدید در مورد خودکشی
اقدام ناموفق جهت خودکشی
تشدید افسردگی
تشدید اضطراب و یا ایجاد استرس‌های جدید
احساس آشفتگی و یا بی‌قراری
حملات وحشت
مشکل در خواب (بی‌خوابی)
تشدید تحریک‌پذیری
اقدامات تهاجمی، عصبانی بودن، و یا اعمال خشونت
اقدامات ناگهانی و خطرناک
بیش فعالی افراطی و صحبت کردن بسیار (جنون خفیف یا شیدایی)
تغییرات غیرمعمول دیگر در رفتار
پشتیبانی از نوجوان طی درمان افسردگی
زمانی که نوجوان شما وارد مراحل درمانی می‌شود مهم‌ترین چیز آن است که به او اطمینان بدهید که همواره برای کمک و شنیدن حرف‌هایش در کنار او هستید. او در این زمان بیش از هر زمان دیگری احتیاج دارد که بداند شما برای او ارزش قائلید، او را می‌پذیرید و به او اهمیت می‌دهید.
او را درک کنید. زندگی با یک نوجوان افسرده می‌تواند دشوار باشد. مواقعی وجود دارند که شما ممکن است خستگی مفرط، ناامیدی، احساس طرد شدن و یا دیگر احساسات منفی را تجربه کنید. در این دوران نباید از یاد ببرید که فرزند شما عمداً این‌گونه رفتار نمی‌کند. نوجوان شما در حال رنج کشیدن است. بنابراین تمام تلاش خود را به کار ببرید تا او را درک کرده و شکیبا باشد.
نوجوان را تشویق به فعالیت بدنی کنید. او را تشویق کنید تا فعال باقی بماند. تمرین‌های ورزشی می‌تواند تا حد بسیار زیادی علائم افسردگی را تسکین دهد. بنابراین سعی کنید ورزش را در برنامه روزانه نوجوان خود بگنجانید. کارهایی ساده‌ای مثل قدم زدن در هوای آزاد و یا دوچرخه‌سواری می‌توانند مفید باشند.
او را تشویق به فعالیت‌های اجتماعی بکنید. انزوا تنها افسردگی را تشدید می‌کند. بنابراین نوجوان را تشویق به دیدار دوستان و تلاش برای معاشرت با دیگران بکنید. به او فعالیت‌های اجتماعی مورد علاقه‌اش را پیشنهاد کنید، فعالیت‌هایی مانند ورزش، باشگاه‌ها و کلوپ‌ها و یا کلاس‌های هنری.
در درمان نوجوانتان نقش فعال داشته باشید. اطمینان حاصل کنید که نوجوان دوره درمان را کامل می‌کند و دستورالعمل‌های درمانی را رعایت می‌کند. بسیار اهمیت دارد که فرزند شما داروهای تجویز شده را طبق دستورالعمل مصرف کند. تغییراتی که در وضعیت او به وجود می‌آید را پیگیری کنید و اگر علائم افسردگی رو به تشدید بودند پزشک را در جریان بگذارید.
در مورد افسردگی اطلاعات کسب کنید. همان‌طوری که اگر فرزند شما دچار بیماری‌ای می‌شد که شما اطلاعات اندکی در مورد آن داشتید مطمئناً به آموختن در مورد آن بیماری اقدام می‌کردید، در مورد افسردگی نیز اطلاعات کسب کنید. هر چه بیشتر بدانید، برای کمک به نوجوانان افسرده خود بهتر مجهز خواهید بود. نوجوان خود را نیز تشویق به یادگیری بیشتر در مورد افسردگی بکنید. کسب اطلاعات در مورد افسردگی به فرزند شما کمک می‌کند تا بفهمد تنها او نیست که چنین شرایطی دارد و بهتر می‌تواند متوجه شود چه دورانی را می‌گذراند.
مسیر بهبودی نوجوان افسرده شما ممکن است پر از دست‌انداز باشد، بنابراین صبور باشید. برای پیروزی‌های کوچک شادمانی کنید و برای شکست‌های گاه به گاه آماده باشید. مهم‌تر از همه، خود و خانواده‌تان را در مقایسه با دیگران مورد قضاوت قرار ندهید. تا زمانی که بیشترین تلاش خود را برای کمک به فرزندتان به کار ببندید ، وظیفه خود را به خوبی انجام داده‌اید.
زمانی که یکی از فرزندانتان مبتلا به افسردگی است از تمام اعضای خانواده مراقبت کنید.
به عنوان والدینی که با افسردگی در فرزندتان مواجه شده‌اید ممکن تمام وقت، انرژی و توجه خود را صرف او بکنید. در این حال ممکن است نیازهای خودتان و دیگر اعضای خانواده را نادیده بگیرید. گرچه کمک به نوجوان افسرده خود را باید در اولویت اول اهمیت قرار دهید،اما اهمیت دارد که در طول این زمان دشوار تمام خانواده را قوی و سالم نگه دارید.
از خود مراقبت کنید. برای کمک به فرزند افسرده خود، لازم است سالم و با روحیه‌ای مثبت باقی بمانید بنابراین نیازهای خود را نادیده نگیرید. استرس ناشی از این موقعیت ممکن است بر خلق و خو،حالات و احساسات شما نیز تأثیر بگذارد. بنابراین سلامت خود را با تغذیه مناسب و خواب کافی حفظ کنید و برای زمانی را برای پرداختن به فعالیت‌های مورد علاقه‌تان اختصاص دهید.
برای پشتیبانی از دیگران کمک بخواهید. کمک و حمایت عاطفی‌ای را که نیاز دارید جستجو و دریافت کنید. با دوستانتان صحبت کنید، در جمع‌های گروه‌های پشتیبانی شرکت کنید و یا به یک درمانگر مراجعه کنید. طبیعی است که احساس ضعف، ناامیدی، درماندگی، و یا عصبانیت بکنید. مهم این است که بتوانید در مورد تأثیری که افسردگی فرزندتان بر شما می‌گذارد صحبت کنید به جای اینکه احساسات خود را سرکوب کرده و نادیده بگیرید.
با خانواده خود به راحتی صحبت کنید. لزومی ندارد برای حفاظت از دیگر فرزندانتان در مورد قضیه افسردگی صحبت صریحی به میان نیاورید. بچه‌ها می‌دانند که یک جای کار اشکال دارد. وقتی موضوع را از آن‌ها پنهان کنید بدترین صورت ممکن را خیال‌پردازی می‌کند. به صراحت در مورد این اتفاق صحبت کنید و به فرزندانتان اجازه دهید سؤالاتشان را بپرسند و احساساتشان را در میان بگذارند.
خواهر و برادر فرزند افسرده‌تان را از خاطر نبرید. افسردگی یک فرزند می‌توانند برای سایر اعضای خانواده اضطراب و استرس ایجاد کند. بنابراین اطمینان حاصل کنید که فرزندان سالمتان را از خاطر نبرده‌اید. شاید دیگر فرزندان نیز برای مواجهه با این شرایط احتیاج به رسیدگی و یا مشاوره داشته باشند.
کسی را سرزنش نکنید. آسان است که خودتان و یا یکی از اعضای خانواده را مسئول افسردگی فرزندتان بدانید اما ب این کار تنها فشار استرس بیشتر شده و وضعیت بدتر می‌شود. بعلاوه افسردگی عموماً به علت مجموعه‌ای از دلایل به وجود می‌آید بنابراین احتمال اینکه یکی از اطرافیان قابل سرزنش باشد اندک است. (مگر در صورتی که نوجوان مورد سوء استفاده قرار گرفته و یا به او بی‌توجهی شده باشد)
اگر فکر می‌کنید که نوجوان شما افسرده است، آن‌ها را برای ارزیابی بیاورید. از دکترتان بخواهید یک روانپزشک به شما معرفی کند یا به یک کلینیک محلی سلامت روان مراجعه کنید.
افسردگی نوجوانان را نباید تنها دمدمی مزاجی، تنگ‌خلقی یا غمگینی گذرا محسوب کرد؛ این قضیه مشکلی جدی است که تمام جنبه‌های زندگی نوجوان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. افسردگی نوجوان می‌تواند منجر به سوء مصرف مواد مخدر و الکل، بیزاری از خود و خودزنی، بارداری، خشونت و یا حتی خودکشی شود. اما شما به عنوان یک والد، معلم و یا دوست نگران و مسئول راه‌های بسیاری برای کمک در اختیار دارید. صحبت با نوجوان در مورد مشکلش و ارائه حمایت از جانب شما می‌تواند به برگرداندن نوجوان به حالت عادی کمک شایانی کند.
تصورات غلط بسیاری در مورد افسردگی نوجوانان وجود دارد. بله، دوران نوجوانی سال‌های دشواری است اما بسیاری از نوجوانان احساس وحشت و نگرانی خویش را با دوستی‌های خوب، موفقیت در مدرسه و یا فعالیت‌های اجتماعی به تعادل می‌رسانند و حس قوی‌ای نسبت به خویش پیدا می‌کنید.
درک افسردگی در نوجوانان
انتظار می‌رود گاهی حالات بد و یا رفتارهای عجیب از سوی نوجوانان دیده شود اما افسردگی چیزی متفاوت است. افسردگی می‌تواند جوهر و ماهیت شخصیت یک نوجوان را از بین ببرد، و باعث احساس نیرومندی از غم و اندوه، ناامیدی و خشم گردد.
چه بروز افسردگی نوجوان به واقع رو به افزایش گذاشته باشد چه ما امروزه بیشتر از آن مطلع شده باشیم تفاوتی ندارد. این واقعیت به قوت خود باقی است که افسردگی در نوجوانان بسیار بیش از آنچه مردم فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد. و اگر چه افسردگی بسیار قابل درمان است، کارشناسان میگویند تنها یک پنجم نوجوانان افسرده کمک دریافت می‌کنید. برخلاف بزرگ‌سالان، که خود می‌توانند به دنبال درخواست و یافتن کمک برای خود باشند، نوجوانان غالباً برای شناخت رنج‌هایشان و برای گرفتن درمان مورد نیازشان باید بر والدین، معلمان و یا مراقبین دیگر تکیه کنند. بنابراین اگر نوجوانی در اطراف خود دارید ضروری است که بدانید افسردگی نوجوانان چه علائمی دارد و برای مقابله با آن و درمانش چه باید کرد.
علائم و نشانه‌های افسردگی نوجوان
نوجوانان با فشارهای بسیاری روبه رو هستند از تغییرات دوران بلوغ گرفته تا پاسخ به این پرسش که چه کسی هستند و جایگاهشان کجاست. نوجوانان که در مرحله گذار از کودکی به بزرگ‌سالی هستند و درصدد یافتن استقلال خود هستند ممکن است با والدین خود دچار تعارض شوند. با این احوال همواره ساده نیست که میان افسردگی و دمدمی مزاجی عادی نوجوانان فرق بگذاریم. چیزی که قضیه را بغرنج‌تر می‌کند این است که نوجوانان افسرده همیشه ناراحت به نظر نمی‌رسند و یا اغلب در انزوا به سر نمی‌برند. برای برخی از نوجوانان افسرده، علائمی چون تحریک‌پذیری، پرخاشگری، و خشم برجسته‌تر است. علائم و نشانه‌های افسردگی در نوجوانان
• غم یا ناامیدی
• تحریک‌پذیری، خشم، و یا خصومت
• گریه‌های مکرر
• انزوا و دوری گزینی از دوستان و خانواده
• عدم علاقه‌مندی به انجام فعالیت
• تغییر در عادات خواب و تغذیه
• بی‌قراری و اضطراب
• احساس بی‌ارزش بودن و گناهکاری
• فقدان شور و شوق و انگیزه
• خستگی یا فقدان انرژی
• مشکل در تمرکز
• افکار مرتبط با مرگ یا خودکشی
بیشتر بخوانید: نشانه‌های افسردگی در دختران نوجوان
اگر اطمینان ندارید که نوجوانتان افسرده است و یا تنها خصوصیات مربوط به دوران نوجوانی را از خود بروز می‌دهد، در نظر آورید که علائم چه مدت وجود دارند، تا چه اندازه شدید هستند و نوجوان تا چه اندازه متفاوت از گذشته رفتار می‌کند. تفاوت‌های طولانی‌مدت و شدید در شخصیت، حالات و یا رفتارهای نوجوان را باید هشداری حاکی از یک مشکل حادتر در نظر گرفت.
تفاوت بین افسردگی نوجوان و بزرگ‌سال
افسردگی در نوجوانان می‌تواند بسیار با افسردگی در بزرگ‌سالان تفاوت داشته باشد. علائم افسردگی زیر در نوجوانان شایع‌تر است:
خلق‌وخوی تحریک‌پذیر یا عصبانی - همان‌طور که در بالا اشاره شد، تحریک‌پذیری، و نه غم و اندوه، اغلب خلق‌وخوی غالب در نوجوانان افسرده است. یک نوجوان افسرده ممکن است بدخلق، خصمانه، ناامید و یا آماده برای واکنش‌های انفجاری عصبی باشد.
دردهای غیرقابل توضیح- نوجوانان افسرده اغلب در مورد بیماری‌های جسمانی مانند سردرد و یا دچار دردهای دستگاه گوارش شکایت دارند. اگر معاینه جسمی کامل هیچ‌گونه مشکل پزشکی‌ای را نشان نمی‌دهد. این دردها ممکن است حاکی از افسردگی باشند.
حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد- نوجوانان افسرده گرفتار احساس بی‌ارزشی هستند این باعث می‌شود نسبت به انتقاد، طرد شدن و شکست بسیار آسیب‌پذیر باشند.
دوری گزینی از برخی از مردم و نه تمام آن‌ها- در حالی که بزرگ‌سالان افسرده گوشه‌گیر و منزوی‌اند، نوجوانان افسرده حداقل برخی از دوستان خود را نگه می‌دارند. با این حال نوجوانان مبتلا به افسردگی ممکن است کمتر از قبل معاشرتی باشند، از والدین خود دوری گزینند و یا اوقات خود را با گروه‌هایی متفاوت سپری کنند.
اثرات افسردگی نوجوان
اثرات منفی افسردگی نوجوانان بسیار فراتر از تنها یک حال و هوای غمناک است. بسیاری از حالت‌ها و رفتارهای عصیانگرانه و ناسالم نوجوانان در حقیقت نشانگر افسردگی هستند. در زیر شیوه‌هایی را ملاحظه خواهید کرد که نوجوانان برای کنار آمدن با مشکلات و دردهای احساسی‌شان استفاده می‌کنید:
مشکلات در مدرسه. افسردگی می‌تواند باعث کاهش انرژی و مشکلات تمرکز بشود. این مسئله می‌تواند منجر به کم شدن حضور نوجوان در مدرسه و افت نمرات شود و دانش‌آموزی که قبلاً موفق بوده را با ناامیدی مواجه کند.
فرار کردن. بسیاری از نوجوانان افسرده از خانه فرار می‌کنید و یا در مورد آن صحبت می‌کنید.چنین تلاش‌هایی معمولاً اعلام درخواست کمک است.
سوء استعمال الکل و مواد مخدر. نوجوانان ممکن است برای "خود درمانی" افسردگی خویش از الکل یا مواد مخدر استفاده کنند. متأسفانه این کار تنها وضعیت را بدتر می‌کند.
اعتماد به نفس پایین. افسردگی می‌تواند سبب بروز و تشدید احساس نازیبا بودن، شرم، شکست، و بی‌ارزشی شود.
اعتیاد به اینترنت. نوجوانان ممکن است برای فرار از مشکلات خویش به اینترنت پناه ببرند. اما استفاده بیش از حد از کامپیوتر تنها انزوای آن‌ها را افزایش می‌دهد، آن‌ها را افسرده‌تر می‌کند.
رفتار بی‌پروا. نوجوانان افسرده ممکن است درگیر رفتارهای خطرناک و پ ریسک شوند، رفتارهایی همچون رانندگی بی‌احتیاط و بی‌پروا، مصرف خارج از کنترل نوشیدنی‌های الکلی، و روابط جنسی ناایمن.
خشونت. برخی از نوجوانان افسرده-خصوصاً آن‌هایی که قبلاً قربانی قلدری و زورگویی بوده‌اند- به خشونت روی می‌آورند. برای نمونه می‌توان به قتل‌عام مدارس کلمباین و نوتون اشاره کرد. نفرت از خود و آرزوی مرگ داشتن می‌تواند به صورت خشونت و جنون آدم کشی فوران کند.
افسردگی نوجوان همچنین می‌تواند با مشکلات روحی و روانی دیگری از جمله اختلالات غذا خوردن و آسیب رساندن به خود، همراه باشد.
علائم هشدار دهنده خودکشی در نوجوانان
نوجوانان بسیار افسرده غالباً در مورد خودکشی فکر می‌کنند، صحبت می‌کنید و یا برای جلب توجه اقدام به خودکشی می‌کنید. اما میزان بالایی از اقدام به خودکشی‌ها در نوجوانان موفقیت‌آمیز است، بنابراین افکار خودکشی یا صحبت پیرامون آن را باید کاملاً جدی گرفت.
در اکثر خودکشی‌های نوجوانان، افسردگی و یا اختلالات روانی دیگر نقش اساسی را بازی می‌کنند. در نوجوانان افسرده‌ای که مصرف الکل و یا مواد مخدر استعمال می‌کنید، خطر حتی بیشتر خودکشی است. از آنجا که خطر خودکشی امری بسیار جدی است، نوجوانان افسرده را باید از نظر بروز رفتار یا افکار خودکشی کاملاً تحت نظر قرار داد و مراقبت کرد.
علائم هشدار دهنده خودکشی در نوجوانان افسرده
• صحبت و یا شوخی کردن در مورد خودکشی
• گفتن حرف‌هایی همچون"بهتر است بمیرم"،"کاش می‌توانستم برای همیشه ناپدید شوم"، یا"هیچ راه نجاتی نیست"
• مثبت صحبت کردن در مورد مرگ و خیال‌پردازی در مورد مردن.(اگر بمیرم مردم احتمالاً بیشتر دوستم خواهند داشت.)
• نوشتن داستان و سرودن شعر در مورد مرگ، مردن یا خودکشی
• نشان دادن رفتارهای بی‌پروا و جسورانه و یا مکرراً مواجه شدن با حوادث منجر به جراحات
• بخشیدن جوایز و دارایی‌های بسیار ارزشمند خود
• خداحافظی با دوستان و خانواده چنان که این آخرین دیدار است.
• جستجو برای یافتن اسلحه، قرص و یا دیگر وسیله‌های خودکشی.
تشویق یک نوجوان افسرده به خود افشایی و حرف زدن از خود
بیشتر بخوانید: چرا نوجوانان اقدام به خودکشی می کنند؟
اگر گمان می‌برید که نوجوانتان از افسردگی رنج می‌برد، سریعاً با او صحبت کنید. حتی اگر مطمئن نیستید که او مبتلا به افسردگی است، کماکان رفتار و احساسات دردسر ساز و مشکل ساز او می‌تواند نشانه‌ی یک مسئله باشد.
مشکل افسردگی باشد یا نباشد در هر صورت باید هرچه زودتر مورد توجه قرار گیرد و به آن رسیدگی شود. به شیوه‌ای محبت‌آمیز و بدون قضاوت نگرانی‌های خود را با به نوجوانتان بگویید. اجازه بدهید که او بدانید شما چه نشانه‌هایی از افسردگی را مشاهده کرده‌اید و این قضیه چرا شما را نگران می‌کند. سپس او را تشویق کنید تا وضعیتی که در آن به سر می‌برد را برای شما تشریح کند.
ممکن نوجوان به این کار تمایلی نشان ندهد. او ممکن است خجالت بکشد و یا هراس داشته باشد که شما نتوانید درست احساسات او را بفهمید. و یا نوجوانان افسرده ممکن است در ابراز احساسات خویش با دشواری رو به رو شوند.
اگر نوجوان شما ادعا می‌کند هیچ مشکلی وجود ندارد اما با این حال توضیحی برای رفتارهای حاکی از افسردگی خود ندارد، شما باید به غریزه خود اعتماد کنید. به خاطر داشته باشید که انکار، یک احساس قوی است. به علاوه نوجوانان ممکن است باور نکنند که آنچه تجربه می‌کنید ناشی از افسردگی است.
نکاتی برای صحبت با یک نوجوان افسرده
پیشنهاد کمک و حمایت. به نوجوان افسرده اطمینان بدهید که به طور کامل و بدون هیچ قید و شرطی در کنار او هستید. سؤالات زیادی از او نپرسید (نوجوانان دوست ندارند احساس کنند زیر نظرند و تحت‌فشار هستند ) اما برای او این مطلب را کاملاً روشن کنید که شما مایل هستید و آمادگی دارید هرگونه حمایتی که نیاز دارند به آن‌ها ارائه کنید.
به نرمی صحبت کنید اما استوار و ثابت‌قدم باشید. اگر نوجوان، در ابتدای امر شما را به حریم خویش راه نداد، دست از تلاش برندارید. صحبت کردن در مورد افسردگی می‌تواند برای نوجوانان بسیار دشوار باشد. به نرمی و ملایمت با او صحبت کنید تا احساس راحتی کند.
گوش دادن بدون انتقاد . زمانی که نوجوانتان شروع به صحبت و خود افشایی کرد در برابر هرگونه وسوسه‌ی انتقاد و یا قضاوت مقامت کنید. مهم‌ترین مسئله این است که فرزند شما اینک با شما مکالمه می‌کند.از دادن نظرات و توصیه کردن‌های بیجا اجتناب کنید و تصمیم‌گیری نکنید
احساسات او را ارزشمند محسوب کنید. سعی نکنید با صحبت کردن افسردگی نوجوانتان را درمان و رفع کنید حتی اگر مشکلات و نگرانی‌های او به نظر شما احمقانه و غیرمنطقی می‌آید. تنها سعی کنید درد و ناراحتی‌ای که او احساس می‌کند را مورد تصدیق قرار دهید. اگر این کار را نکنید او فکر خواهد کرد احساسات و عواطفش را جدی نگرفته‌اید.
درمان افسردگی نوجوان
افسردگی اگر درمان نشود می‌تواند بسیار مخرب باشد ، بنابراین درست روی دست نگذارید تا علائم به خودی خود محو شوند. اگر علائم هشدار دهنده افسردگی را در نوجوان مشاهده می‌کنید به دنبال درمان برای او باشید.
برای نوجوان از پزشک خانوادگی خود وقت معاینه بگیرید. به پزشک علائم هشدار دهنده افسردگی را که در نوجوان مشاهده کردید، اطلاع دهید و بگویید این علائم چه مدت است که بروز پیدا کرده‌اند و تا چه اندازه زندگی روزانه نوجوان شما را تحت الشعاع قرار داده‌اند و در مورد الگوی تکرار این رفتارها و علائم توضیح دهید. همچنین اگر یکی از بستگان نزدیک نوجوان قبلاً به افسردگی و یا دیگر بیماری‌های روانی مبتلا شده است باید پزشک را در جریان بگذارید. پزشک به عنوان بخشی از غربالگری افسردگی، نوجوان را از لحاظ جسمی معاینه می‌کند و از او نمونه خون می‌گیرد تا مشخص شود آیا علائمی که نوجوان بروز می‌دهد دلیل جسمانی و پزشکی دارند یا خیر.
به دنبال یک متخصص افسردگی باشید
اگر افسردگی نوجوان مربوط به مسائل پزشکی و سلامت جسمانی نیست، از پزشک خود بخواهید شما را به یک روانشناس یا روانپزشک که متخصص کودکان و نوجوانان باشد ارجاع دهد. افسردگی در نوجوانان مسئله‌ی پیچیده ایست خصوصاً وقتی قرار است برای درمان‌های دارویی تصمیم گرفته شود. یک متخصص سلامت روانی با تحصیلات پیشرفته و سابقه درمان نوجوانان بهترین گزینه برای درمان نوجوان شماست.
هنگامی که می‌خواهید یک متخصص را انتخاب کنید حتماً نظر فرزندتان را هم جویا شوید. نوجوانان در مورد تصمیمات درمانی به والدین خویش وابسته‌اند بنابراین به آنچه به شما میگویند گوش دهید. هیچ درمانگری معجزه‌گر نیست و هیچ درمانی برای همه افراد کارساز نیست. اگر فرزند شما احساس خوشایندی ندارد و یا نمی‌تواند با روانشناس یا روانپزشک ارتباط مناسبی برقرار کند، درخواست ارجاع به متخصص دیگری که احتمالاً برای فرزند شما مناسب‌تر است، را بکنید.
تنها به درمان دارویی اکتفا نکنید
درمانگری که انتخاب کرده‌اید در مورد روش‌های درمانی با شما مذاکره خواهد کرد. گزینه‌های درمانی بسیاری برای افسردگی نوجوانان وجود دارد، از جمله گفتار درمانی، گروه یا خانواده درمانی و دارودرمانی.
گفتار درمانی اغلب در افسردگی‌های ملایم تا متوسط گزینه مناسبی برای شروع است. در طی این دوره درمانی ممکن است مشکل فرزند شما حل شود. اگر این‌گونه نشد ممکن است دارودرمانی ضروری باشد. با این حال، از داروهای ضدافسردگی تنها باید به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی گسترده‌تر استفاده شود.
متأسفانه برخی از والدین احساس می‌کنید باید به مصرف داروهای ضدافسردگی نسبت به دیگر درمان‌های پرهزینه و یا زمان بر اولویت داد. با این حال، شما وقت دارید تا گزینه‌های مختلف درمانی را بررسی کنید، مگر در حالتی که نوجوانتان دارای ریسک بالای اقدام به خودکشی باشد که در آن صورت درمان دارویی و/یا مراقبت دقیق ضروری است.
بیشتر بخوانید: داروهای ضدافسردگی یک مرور کوتاه ولی کامل
خطرات استفاده از داروهای ضدافسردگی برای نوجوان
در موارد شدید افسردگی، دارو ممکن است به کاهش و بهبود علائم افسردگی کمک کند. با این حال، داروهای ضدافسردگی همیشه بهترین گزینه برای درمان نیست. آن‌ها خطرات و عوارض جانبی مربوط به خود را دارند. اهمیت دارد که قبل از شروع درمانی دارویی برای نوجوانتان مضرات آن را در مقابل فوایدش در نظر بگیرید.
داروهای ضدافسردگی و مغز نوجوان
داروهای ضدافسردگی برای بزرگ‌سالان طراحی و بر روی آنان تست شده است، بنابراین تأثیر آن‌ها بر مغزهای جوان و در حال رشد هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بعضی از محققان ابراز نگران می‌کنید که استفاده از مواد مخدری مانند پروزاک در کودکان و نوجوانان ممکن است در رشد عادی مغز آن‌ها تداخل ایجاد کند.
در نوجوانان مغز به سرعت رشد می‌کند و قرار گرفتن در معرض داروهای ضدافسردگی ممکن است بر این رشد تأثیر بگذارد- خصوصاً بر نحوه مدیریت استرس و تنظیم احساسات.
هشدار داروهای ضدافسردگی برای خودکشی نوجوانان
داروهای ضدافسردگی ممکن است خطر فکر کردن به خودکشی و اقدام برای آن را در برخی از نوجوانان افزایش دهد. تمام داروهای ضدافسردگی از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ملزم هستند که برچسب "جعبه سیاه" را برخود داشته باشند این برچسب حاکی از خطر بالایی است که این محصولات می‌تواند برای افراد زیر 24 سال داشته باشد. در دو ماه اول شروع درمان با داروهای ضدافسردگی خطر خودکشی در بالاترین حد خود است.
نوجوانانی که از اختلال دو قطبی رنج می‌برند، سابقه بیماری اختلال دو قطبی را در خانواده خود دارند و یا دارای سابقه اقدام به خودکشی هستند در معرض خطر شدیدتری برای خودکشی قرار دارند.
نوجوانانی که تحت درمان با داروهای ضدافسردگی هستند را باید به خوبی مراقبت کرد تا اگر علائم افسردگی در آن‌ها شدیدتر شد سریعاً مطلع شوید. علائم هشدار دهنده شامل علائمی حاکی از تشدید اضطراب، تحریک‌پذیری، یا خشم می‌شوند. تغییرات غیرمعمول در رفتار نیز هشداردهنده هستند.
بر مبنای دستورالعمل FDA، بعد از شروع درمان با یک داروی ضدافسردگی و یا تغییر دوز دارو، نوجوان شما باید به دکتر خود مراجعه کند:
یک بار در هفته به مدت چهار هفته
ماه بعد به شکل هر دو هفته یک بار
در پایان 12هفته بعد از آغاز مصرف دارو
علائم هشدار دهنده در مورد نوجوانانی که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنید
اگر متوجه هر کدام از این علائم شدید با دکتر تماس بگیرید
افکار جدید در مورد خودکشی
اقدام ناموفق جهت خودکشی
تشدید افسردگی
تشدید اضطراب و یا ایجاد استرس‌های جدید
احساس آشفتگی و یا بی‌قراری
حملات وحشت
مشکل در خواب (بی‌خوابی)
تشدید تحریک‌پذیری
اقدامات تهاجمی، عصبانی بودن، و یا اعمال خشونت
اقدامات ناگهانی و خطرناک
بیش فعالی افراطی و صحبت کردن بسیار (جنون خفیف یا شیدایی)
تغییرات غیرمعمول دیگر در رفتار
پشتیبانی از نوجوان طی درمان افسردگی
زمانی که نوجوان شما وارد مراحل درمانی می‌شود مهم‌ترین چیز آن است که به او اطمینان بدهید که همواره برای کمک و شنیدن حرف‌هایش در کنار او هستید. او در این زمان بیش از هر زمان دیگری احتیاج دارد که بداند شما برای او ارزش قائلید، او را می‌پذیرید و به او اهمیت می‌دهید.
او را درک کنید. زندگی با یک نوجوان افسرده می‌تواند دشوار باشد. مواقعی وجود دارند که شما ممکن است خستگی مفرط، ناامیدی، احساس طرد شدن و یا دیگر احساسات منفی را تجربه کنید. در این دوران نباید از یاد ببرید که فرزند شما عمداً این‌گونه رفتار نمی‌کند. نوجوان شما در حال رنج کشیدن است. بنابراین تمام تلاش خود را به کار ببرید تا او را درک کرده و شکیبا باشد.
نوجوان را تشویق به فعالیت بدنی کنید. او را تشویق کنید تا فعال باقی بماند. تمرین‌های ورزشی می‌تواند تا حد بسیار زیادی علائم افسردگی را تسکین دهد. بنابراین سعی کنید ورزش را در برنامه روزانه نوجوان خود بگنجانید. کارهایی ساده‌ای مثل قدم زدن در هوای آزاد و یا دوچرخه‌سواری می‌توانند مفید باشند.
او را تشویق به فعالیت‌های اجتماعی بکنید. انزوا تنها افسردگی را تشدید می‌کند. بنابراین نوجوان را تشویق به دیدار دوستان و تلاش برای معاشرت با دیگران بکنید. به او فعالیت‌های اجتماعی مورد علاقه‌اش را پیشنهاد کنید، فعالیت‌هایی مانند ورزش، باشگاه‌ها و کلوپ‌ها و یا کلاس‌های هنری.
در درمان نوجوانتان نقش فعال داشته باشید. اطمینان حاصل کنید که نوجوان دوره درمان را کامل می‌کند و دستورالعمل‌های درمانی را رعایت می‌کند. بسیار اهمیت دارد که فرزند شما داروهای تجویز شده را طبق دستورالعمل مصرف کند. تغییراتی که در وضعیت او به وجود می‌آید را پیگیری کنید و اگر علائم افسردگی رو به تشدید بودند پزشک را در جریان بگذارید.
در مورد افسردگی اطلاعات کسب کنید. همان‌طوری که اگر فرزند شما دچار بیماری‌ای می‌شد که شما اطلاعات اندکی در مورد آن داشتید مطمئناً به آموختن در مورد آن بیماری اقدام می‌کردید، در مورد افسردگی نیز اطلاعات کسب کنید. هر چه بیشتر بدانید، برای کمک به نوجوانان افسرده خود بهتر مجهز خواهید بود. نوجوان خود را نیز تشویق به یادگیری بیشتر در مورد افسردگی بکنید. کسب اطلاعات در مورد افسردگی به فرزند شما کمک می‌کند تا بفهمد تنها او نیست که چنین شرایطی دارد و بهتر می‌تواند متوجه شود چه دورانی را می‌گذراند.
مسیر بهبودی نوجوان افسرده شما ممکن است پر از دست‌انداز باشد، بنابراین صبور باشید. برای پیروزی‌های کوچک شادمانی کنید و برای شکست‌های گاه به گاه آماده باشید. مهم‌تر از همه، خود و خانواده‌تان را در مقایسه با دیگران مورد قضاوت قرار ندهید. تا زمانی که بیشترین تلاش خود را برای کمک به فرزندتان به کار ببندید ، وظیفه خود را به خوبی انجام داده‌اید.
زمانی که یکی از فرزندانتان مبتلا به افسردگی است از تمام اعضای خانواده مراقبت کنید.
به عنوان والدینی که با افسردگی در فرزندتان مواجه شده‌اید ممکن تمام وقت، انرژی و توجه خود را صرف او بکنید. در این حال ممکن است نیازهای خودتان و دیگر اعضای خانواده را نادیده بگیرید. گرچه کمک به نوجوان افسرده خود را باید در اولویت اول اهمیت قرار دهید،اما اهمیت دارد که در طول این زمان دشوار تمام خانواده را قوی و سالم نگه دارید.
از خود مراقبت کنید. برای کمک به فرزند افسرده خود، لازم است سالم و با روحیه‌ای مثبت باقی بمانید بنابراین نیازهای خود را نادیده نگیرید. استرس ناشی از این موقعیت ممکن است بر خلق و خو،حالات و احساسات شما نیز تأثیر بگذارد. بنابراین سلامت خود را با تغذیه مناسب و خواب کافی حفظ کنید و برای زمانی را برای پرداختن به فعالیت‌های مورد علاقه‌تان اختصاص دهید.
برای پشتیبانی از دیگران کمک بخواهید. کمک و حمایت عاطفی‌ای را که نیاز دارید جستجو و دریافت کنید. با دوستانتان صحبت کنید، در جمع‌های گروه‌های پشتیبانی شرکت کنید و یا به یک درمانگر مراجعه کنید. طبیعی است که احساس ضعف، ناامیدی، درماندگی، و یا عصبانیت بکنید. مهم این است که بتوانید در مورد تأثیری که افسردگی فرزندتان بر شما می‌گذارد صحبت کنید به جای اینکه احساسات خود را سرکوب کرده و نادیده بگیرید.
با خانواده خود به راحتی صحبت کنید. لزومی ندارد برای حفاظت از دیگر فرزندانتان در مورد قضیه افسردگی صحبت صریحی به میان نیاورید. بچه‌ها می‌دانند که یک جای کار اشکال دارد. وقتی موضوع را از آن‌ها پنهان کنید بدترین صورت ممکن را خیال‌پردازی می‌کند. به صراحت در مورد این اتفاق صحبت کنید و به فرزندانتان اجازه دهید سؤالاتشان را بپرسند و احساساتشان را در میان بگذارند.
خواهر و برادر فرزند افسرده‌تان را از خاطر نبرید. افسردگی یک فرزند می‌توانند برای سایر اعضای خانواده اضطراب و استرس ایجاد کند. بنابراین اطمینان حاصل کنید که فرزندان سالمتان را از خاطر نبرده‌اید. شاید دیگر فرزندان نیز برای مواجهه با این شرایط احتیاج به رسیدگی و یا مشاوره داشته باشند.
کسی را سرزنش نکنید. آسان است که خودتان و یا یکی از اعضای خانواده را مسئول افسردگی فرزندتان بدانید اما ب این کار تنها فشار استرس بیشتر شده و وضعیت بدتر می‌شود. بعلاوه افسردگی عموماً به علت مجموعه‌ای از دلایل به وجود می‌آید بنابراین احتمال اینکه یکی از اطرافیان قابل سرزنش باشد اندک است. (مگر در صورتی که نوجوان مورد سوء استفاده قرار گرفته و یا به او بی‌توجهی شده باشد)
/ج
