اشاره:
پیامبر اعظم(ص) اسلام مجموعة تکامل یافتة فضائل همة انبیاء و اولیای الهی در طول تاریخ درخشان‌ترین کهکشان عالم وجود است که هزاران منظومه و خورشید درخشان فضیلت و کرامت را در خود جای داده است، علم توأم با اخلاق، حکومت همراه با حکمت، عبادت همراه با خدمت به خلق، جهاد توأم با رحمت، عزت همراه با فروتنی، روزآمدی توأم با دوراندیشی و صداقت با مردم در عین پیچیدگی‌های سیاسی از ویژگی‌هیا بارز پیامبر اکرم(ص) است.
جلوة آشکار و مظهر اسمای خداوندی، نمونة انسان کامل و سرآمد تمام پیامبران و ختم رسل است.
پیامبر رحمت و رأفت دربارة ویژگی‌های یاران آخرین جانشین خود، یعنی حضرت مهدی(ع) بیاناتی دارند که به اجمال به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
از بارزترین صفات گروهی که در آخرالزمان برای حق می‌جنگند و تا روز قیامت همیشه پیروز و سربلندند، می‌توان از ایستادگی و ایمان راسخ آن‌ها در دین، جهاد و مبارزه و مقابلة با دشمنان دین، توجه آن‌ها به حضرت مهدی(ع) در هنگامه ظهور و سرسپردگی و اطاعت از این امام نام برد.
در مورد این طائفه از امت آخرالزمان، تعابیر مختلفی در بیانات مبارک پیامبر اعظم(ص) مشاهده می‌شود. به پیروزی، و سربلندی، حقانیت، جهاد و مبارزة آن‌ها با مخالفان دین تا ظهور حضرت مهدی(ع) ادامه دارد. آن حضرت، در برخی از روایات با دو کلمة «حتّی» و «إلی»، در برخی دیگر با جملة «حتّی تقوم الساعة» و در گونه‌ای دیگر از روایات با «حتی یخرج المسیح» الدّجال» و یا «حتی امر الله و ینزل عیسی بن مریم»، پیروزی آن‌ها را تا روز موعود متذکر می‌شود.
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌کنند و تا روز قیامت پیروز خواهند بود. سپس فرمود: بعد از نزول حضرت عیسی بن مریم(ع) امیر آن‌ها به او (مسیح) می‌گوید: بیا و با ما نماز بخوان [مسیح] در جواب می‌گوید: نه، برخی از شما سرور و آقای برخی دیگر هستید، خداوند این امت را گرامی داشته است.1
در حدیث دیگری از رسول خدا(ص) آمده است:
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌کنند و نسبت به آنچه مقصودشان است پیروزند، تا این که امر خداوند عزوجل بیاید و عیسی‌بن مریم ظاهر گردد.2
روایات فراوانی به این مطلب اشاره دارد که منظور از «امر خداوند عزوجل»، ظهور حضرت مهدی(ع) است. به عنوان مثال روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که ایشان در تفسیر آیة «أتی أمر الله فلا تستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشرکون؛ [هان] امر خدا در رسید پس در آن شتاب مکنید. او منزّه و فراتر است از آنچه [با وی] شریک می‌سازند.»3 می‌فرمایند:
نخستین کسی که با قائم(ع) بیعت می‌کند جبرییل است که به صورت پرنده‌ای سفید نازل می‌شود و با آن حضرت بیعت می‌نماید. سپس یک پای بر بیت‌الله الحرام و پای دیگر بر بیت‌المقدس می‌گذارد. آن‌گاه با صدای فصیح بلیغی که خلایق می‌شنوند فریاد خواهد زد: «امر الهی آمد، پس آن را زود مشمارید.»4
و در روایتی دیگر از ایشان آمده است:
امر خداوند عزوجل همان امر ماست پس در آن عجله نشود، خداوند آن را با سه ارتش تأیید می‌فرماید: فرشتگان، مؤمنان و رعب. خروج آن حضرت همچون خروج رسول خدا(ص) خواهد بود و آن فرمودة خدای عزوجل است: همچنان که خداوند تو را به حق [و برای اعتلای کلمة توحید] از خانه‌ات بیرون ساخت و گروهی از مؤمنین از آن اکراه داشتند.5 و 6
در احادیث دیگری از پیامبر اکرم(ص) همچنان از «امر خداوند» و پیروزی یاران حضرت مهدی(ع) سخن به میان می‌آید:
همیشه گروهی از امت من پیروزمندانه دین را حفظ می‌کنند، بر دشمنانشان چیره و غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند مگر زحمت‌ها و سختی‌هایی که به آن‌ها وارد می‌شود، تا این که امر خداوند بیاید در حالی که آن‌ها با همین وضعیت هستند. گفتند: یا رسول‌الله(ص)، آن‌ها در چه مکانی هستند؟ فرمود: در بیت‌المقدس و اطراف آن.7
در روایت دیگری آن حضرت، علاوه بر ذکر مکان این گروه در بیت‌المقدس و نواحی آن، از دمشق نیز یاد می‌کند:
همیشه گروهی از امت من بر دروازه‌های دمشق و اطراف آن و بر دروازه‌های بیت‌المقدس و اطراف آن جنگ می‌کنند، خواری و ذلت خوارشوندگان ضرریی به آن‌ها وارد نمی‌سازد، آن‌ها همچنان ثابت و پیروز بر حق‌اند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.8
چند روایت دیگر نیز با همین مضمون از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است:
همیشه گروهی از امت من بر حق‌اند تا امر خداوند عزوجل [ظهور حضرت مهدی(ع)] تحقق یابد.9
گروه اندکی از امت من برای امر خداوند می‌جنگند، بر دشمنانشان غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.10
همچنان این دین سربلند و پابرجاست، گروهی از مسلمانان به خاطر [حفظ] آن می‌جنگند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.11
اگر خداوند برای کسی خیری را بخواهد او را در دین فقیه می‌سازد (درک و معرفت معارف دین). گروهی از این امت همچنان بر امر خداوند پایدارند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این که امر خداوند ظاهر گردد در حالی که آنان پیروزند.12
جلوة آشکار و مظهر اسمای خداوندی، نمونة انسان کامل و سرآمد تمام پیامبران و ختم رسل است.
پیامبر رحمت و رأفت دربارة ویژگی‌های یاران آخرین جانشین خود، یعنی حضرت مهدی(ع) بیاناتی دارند که به اجمال به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
از بارزترین صفات گروهی که در آخرالزمان برای حق می‌جنگند و تا روز قیامت همیشه پیروز و سربلندند، می‌توان از ایستادگی و ایمان راسخ آن‌ها در دین، جهاد و مبارزه و مقابلة با دشمنان دین، توجه آن‌ها به حضرت مهدی(ع) در هنگامه ظهور و سرسپردگی و اطاعت از این امام نام برد.
در مورد این طائفه از امت آخرالزمان، تعابیر مختلفی در بیانات مبارک پیامبر اعظم(ص) مشاهده می‌شود. به پیروزی، و سربلندی، حقانیت، جهاد و مبارزة آن‌ها با مخالفان دین تا ظهور حضرت مهدی(ع) ادامه دارد. آن حضرت، در برخی از روایات با دو کلمة «حتّی» و «إلی»، در برخی دیگر با جملة «حتّی تقوم الساعة» و در گونه‌ای دیگر از روایات با «حتی یخرج المسیح» الدّجال» و یا «حتی امر الله و ینزل عیسی بن مریم»، پیروزی آن‌ها را تا روز موعود متذکر می‌شود.
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌کنند و تا روز قیامت پیروز خواهند بود. سپس فرمود: بعد از نزول حضرت عیسی بن مریم(ع) امیر آن‌ها به او (مسیح) می‌گوید: بیا و با ما نماز بخوان [مسیح] در جواب می‌گوید: نه، برخی از شما سرور و آقای برخی دیگر هستید، خداوند این امت را گرامی داشته است.1
در حدیث دیگری از رسول خدا(ص) آمده است:
همیشه گروهی از امت من برای حق مبارزه می‌کنند و نسبت به آنچه مقصودشان است پیروزند، تا این که امر خداوند عزوجل بیاید و عیسی‌بن مریم ظاهر گردد.2
روایات فراوانی به این مطلب اشاره دارد که منظور از «امر خداوند عزوجل»، ظهور حضرت مهدی(ع) است. به عنوان مثال روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که ایشان در تفسیر آیة «أتی أمر الله فلا تستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشرکون؛ [هان] امر خدا در رسید پس در آن شتاب مکنید. او منزّه و فراتر است از آنچه [با وی] شریک می‌سازند.»3 می‌فرمایند:
نخستین کسی که با قائم(ع) بیعت می‌کند جبرییل است که به صورت پرنده‌ای سفید نازل می‌شود و با آن حضرت بیعت می‌نماید. سپس یک پای بر بیت‌الله الحرام و پای دیگر بر بیت‌المقدس می‌گذارد. آن‌گاه با صدای فصیح بلیغی که خلایق می‌شنوند فریاد خواهد زد: «امر الهی آمد، پس آن را زود مشمارید.»4
و در روایتی دیگر از ایشان آمده است:
امر خداوند عزوجل همان امر ماست پس در آن عجله نشود، خداوند آن را با سه ارتش تأیید می‌فرماید: فرشتگان، مؤمنان و رعب. خروج آن حضرت همچون خروج رسول خدا(ص) خواهد بود و آن فرمودة خدای عزوجل است: همچنان که خداوند تو را به حق [و برای اعتلای کلمة توحید] از خانه‌ات بیرون ساخت و گروهی از مؤمنین از آن اکراه داشتند.5 و 6
در احادیث دیگری از پیامبر اکرم(ص) همچنان از «امر خداوند» و پیروزی یاران حضرت مهدی(ع) سخن به میان می‌آید:
همیشه گروهی از امت من پیروزمندانه دین را حفظ می‌کنند، بر دشمنانشان چیره و غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند مگر زحمت‌ها و سختی‌هایی که به آن‌ها وارد می‌شود، تا این که امر خداوند بیاید در حالی که آن‌ها با همین وضعیت هستند. گفتند: یا رسول‌الله(ص)، آن‌ها در چه مکانی هستند؟ فرمود: در بیت‌المقدس و اطراف آن.7
در روایت دیگری آن حضرت، علاوه بر ذکر مکان این گروه در بیت‌المقدس و نواحی آن، از دمشق نیز یاد می‌کند:
همیشه گروهی از امت من بر دروازه‌های دمشق و اطراف آن و بر دروازه‌های بیت‌المقدس و اطراف آن جنگ می‌کنند، خواری و ذلت خوارشوندگان ضرریی به آن‌ها وارد نمی‌سازد، آن‌ها همچنان ثابت و پیروز بر حق‌اند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.8
چند روایت دیگر نیز با همین مضمون از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است:
همیشه گروهی از امت من بر حق‌اند تا امر خداوند عزوجل [ظهور حضرت مهدی(ع)] تحقق یابد.9
گروه اندکی از امت من برای امر خداوند می‌جنگند، بر دشمنانشان غالب‌اند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.10
همچنان این دین سربلند و پابرجاست، گروهی از مسلمانان به خاطر [حفظ] آن می‌جنگند تا این که حضرت مهدی(ع) ظهور کنند.11
اگر خداوند برای کسی خیری را بخواهد او را در دین فقیه می‌سازد (درک و معرفت معارف دین). گروهی از این امت همچنان بر امر خداوند پایدارند، مخالفت با آن‌ها ضرری به آن‌ها نمی‌رساند تا این که امر خداوند ظاهر گردد در حالی که آنان پیروزند.12
پی‌نوشت‌ها:
1. ینابیع المودة، ص 432؛ مجمع البیان، ص54.
2. مجمع البیان، ج 4، ص 503؛ کنزالعمال، ج14، ص618.
3. سورة نحل (16)، آیة 1.
4. صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص671.
5. سورة انفال، آیة 5.
6. تفسیر عیاشی، ج2، ص254.
7. کنزالعمال، ج 12، ص283.
9. سیوطی، الدر المنثور، ج1، ص321؛ کنزالعمال، ج12، ص165.
10. همان، ج6، ص61.
11. کنزالعمال، ج12، ص165.
12. جمع‌الجوامع، ج1، ص843؛ سیوطی، همان، ج1، ص321.
منبع: ماهنامه موعود
